Iemand geïnteresseerd in de mening van een veertiger over een veertigersplaat? Als u niet gruwelt van het begrip adult pop en niet instant misselijk wordt bij de gedachte aan teksten over het moederschap, echtscheidingen en de menopauze (!), mag u verder lezen. In elk ander geval richt u zich beter tot de nieuwe Lily, Kylie of Kate.
Nee, sex, drugs & rock’n’roll it ain’t, op de nieuwe van Tracey Thorn. Maar is dat eigenlijk ooit anders geweest? Ook bij Everything but the Girl, het groepje waar we nu toch al bijna 30 jaar een af-aan-verhouding mee hebben, waren ’explicit lyrics’-stickers nooit echt nodig.
Hoewel de teksten wel degelijk behoorlijkexplicit zijn. In de betekenis van: schaamteloos eerlijk. Of heeft u ooit eerder een ster (want dat is Tracey Thorn toch?) onverbloemd horen zingen over haar escapades in een singles bar? Thorn doet het en schuwt daarbij de pijnlijke details niet: "So pour me one more at the singles bar / to numb all the pain I’ve endured / I lay on my back for a Hollywood wax / I’m stripped and I’m French manicured". Iemand?
Vrolijk word je niet van Love And Its Opposite. Maar je wordt er wel wijzer van. De manier waarop Thorn erin slaagt om je — via kleine observaties uit haar persoonlijke leven — aan het denken te zetten, verdient respect. Het is namelijk waar kunst om draait. Ook al is het dan, in dit geval, en met alle respect, kleinkunst.
Want puur muzikaal stelt het allemaal niet zo gek veel voor. Een streepje elektronica hier, een mooie melodie daar — origineel, vernieuwend of opwindend kunnen we het niet noemen. Maar ook daar kunnen we Tracey, gezien haar leeftijd, niet op afrekenen. Ze heeft haar plaats in de grote boze muziekwereld, én in onze harten, nu eenmaal al lang geleden verworven.
Laten we dus haar én onze leeftijd even vergeten, modern doen en een ’download eerst dit’-top 3 opmaken. In de eerste plaats het eerder genoemde ’Singles bar’. Zeker ook ’Hormones’, omdat Thorn hier een wel zeer onhip onderwerp aan een vrolijk huppelritme koppelt ("Yours are just kicking in / mine are just checking out"). En ’Oh! The Divorses’ download je nu, om het vervolgens in een hoekje op je harde schijf te laten rusten. Over 15 tot 20 jaar zul je het per ongeluk ontdekken en begrijpen hoe ongelooflijk juist dit liedje is.
Nu we toch bezig zijn: stop meteen ook ’A-Z’, uit het in 2007 verschenen Out of the Woods in je digitale mandje. Mochten we nog één keer, for old times’ sake, een compilatiecassette (een wat?) voor ons lief mogen samenstellen, deze vergeten (of nooit ontdekte) parel zou er zeker opstaan.
Tot slot nog een vreemde vaststelling: bij het beluisteren van deze plaat moeten we meermaals aan Sarah Bettens denken. Iets dat we te allen tijde proberen te vermijden. En nog vreemder: het stoort niet. Ook een verdienste.
Is er iemand — na lezing van het bovenstaande — geïnteresseerd in een veertigersplaat? Love And Its Opposite heeft geen vervaldatum, dus consumeren hoeft niet meteen.
