Jamie Lidell is al lang niet meer de laptopman die hij was ten tijde van Super Collider. Hij heeft daar sinds de grote doorbraak Multiply ook een goede reden voor: "Ik wil meer heupwiegende meisjes zien tijdens mijn optredens!".
Hoewel er op deze Dour meer dan genoeg exemplaren van Lidells oude publiek — bleke bebrilde jongetjes met slecht zittende kleren — rondlopen, is er van hen geen spoor te bekennen voor het Last Arena-podium. Aan enthousiaste, binnen de minuut dansende meisjes dan weer geen gebrek: in dat opzicht is Lidell alvast met glans geslaagd.
Gelukkig betekent toegeven aan de meisjes niet noodzakelijk inboeten aan muzikale kwaliteit: vanaf opener "Where D’You Go" blijkt duidelijk dat Lidell zich sinds laatste album Jim meer en meer als een vis in het water voelt in zijn rol van soulman, met een stem die live nog een pak meer indruk maakt dan op plaat. Ondersteund door een krachtige liveband plukt Lidell rijkelijk uit zijn laatste twee albums, maar hij verloochent zijn roots niet: laptop en loopstation blijven aanwezig, zij het in een meer ondersteunende rol.
De bleke jongetjes hadden zich overigens perfect thuis gevoeld bij het solomoment in dit optreden: vertrekkend van "Music Will Not Last" en met niets dan zijn stembanden als instrument, bouwt Lidell met behulp van zijn loopstation op naar een hortende en stotende dancetrack, waarin na een tijdje "The City" uit Multiply te herkennen valt. Het had de meisjes die voor dansbare soul kwamen, kunnen wegjagen, maar niets is minder waar. Wanneer de band vervolgens terugkeert voor wat opzwepende funk, voortgestuwd door een saxofoon en percussie met drum-’n-bassfeel, is er helemaal geen houden meer aan.
Het enige dieptepunt krijgen we ergens aan het einde van de set; "Rope Of Sand" is een verschrikkelijk plakkerige ballad, en daar kan het trucje met de gesamplede ringtones van het publiek niks aan veranderen. De versie van "Multiply" die er op volgt, is dan weer zo uitzinnig dat Lidells mindere momenten snel vergeten zijn. Afsluiten deed Lidell met "Another Day", aan de reacties te horen het nummer waarop iedereen gewacht had. Mocht dit een zaalshow zijn, het zweet droop van de muren: ondanks de regenbui een stomend optreden.
