"Beginnend muziekgenre zoekt achterban", de AB bedenkt de Britse dubstep met een thema-avond en laat genre grootmeesters Kode9 en Spaceape de zaal inkleden. Voor een select publiek van volgelingen worden duivels ontbonden en een hype bevestigd.
Domino profileert zich sinds jaar en dag als het voorjaarse lanceerplatform voor muzikale plaisanterieën, die zich doorgaans ophouden in de schaduw van radiovriendelijke rockmonsters en commerciële brulboeien. Van avant hop, over Japanse psychedelica tot weird folk: vaag gedefinieerde genres met fris klinkende koosnaampjes dienen zich aan als een caleidoscopisch tapijt van muzikale lentebloeiers. Ze worden geruggensteund door de meerjarige artiesten, die al eens een alineaatje gereserveerd krijgen in de vakpers. Binnen dat verdienstelijk kader beschikken Kode9 en zijn kompaan Spaceape vanavond over de AB Club om een Belgisch publiek te winnen voor de Britse dubstep.
"Beginnend muziekgenre zoekt achterban", dat lijkt wel het Leidmotiv achter dit avondje tegendraadse beats, geserveerd door dubstepgigant Kode9. Aan de overkant van het kanaal ontpopte het genre zich tot een volwaardig bastaardkind, geboren uit een zwoele one-night stand van dwarse electronica met intelligente hiphop. Dubstep is er al lang niet meer the next big thing en steevast dansen volle clubs op Kode9’s sign of the dub. Maar, Brussel is Londen niet en vanavond loopt het volk niet echt te koop. De continentale promotiecampagne draait nochtans al een tijdje op volle toeren: vorig jaar al passeerde Skream, die andere grote meneer uit het wereldje, op Domino, de AB nodigde Mary-Ann Hobbs, pleitbezorgster vóór en peetmoeder van een jonge generatie dubstepartiesten, uit om zijn eindejaarsfeestje op te leuken en met spitante grime, zowat het tweelingbroertje van de instrumentale dubstep, slaagde Dizzee Rascal er al in de Union Jack van de Londense voorsteden op de Belgische podia te plaatsen.
Wanneer opener van dienst, DJ Bun-Zero, vanavond een opwarmend stroomstootje door de Club jaagt, verlaten de eerste bekochte zielen al het zinkende schip van de Gutter Twins, hun teleurstellingen ventilerend door schuchter "geld terug" te scanderen. In het zaaltje op de eerste verdieping van de AB gaat het er gemoedelijker aan toe. De afgevuurde tegenbeats en duistere klanktapijtjes klinken als Aphex Twin-waanzin voor een generatie grootgebracht op prozac en tetrahydrocannabinol. Doodbrave psychologiestudenten lopen verkleed als achterafstraatgangsters door de zaal en hun vriendinnetjes krommen hun lichaam -huppel en wiebel- rond de stuiterende bassen: à l’aise, vertederend en verfrissend.
Met Kode9 aan het roer, koerst het dubstepgaljoen naar een gitzwarte trog waar belegen normen, waarden en respect plaats ruimen voor een flinke portie achterdocht, gezonde arrogantie en tegendraadse revolte. De zaallichten worden gedoofd en climaxloos stuitert een dreunende bastoon voort over een krakende geluidsband. Vanuit de schaduwen, in de hoek van het podium, declameert Spaceape monotone flarden dub-poetry, terwijl hij zorgvuldig elke lettergreep manoeuvreert doorheen Kode9’s bui van druilerige huppelbeats. Het bevreemdende beeld van schokkende jongemensenlichamen verwordt tot een flitsende animefilm vol strak afgelijnde silhouetten.
Maar, hoe subtiel deze heren ook keet schoppen en hoeveel airplay Burials archangels ook krijgen, mainstream zal dit genre niet worden. Dubstep is strontvervelend en bloedgeil tegelijkertijd: geen ingestudeerde rock ’n roll poses, simpel en recht op de man af. Met zijn eerste "Rewind" treedt Spaceape uiteindelijk voor het voetlicht en geeft Kode9 het startschot om het onderste uit de kan te halen. In een minder duistere atmosfeer danst een uitbundig publiek zich het vuur uit de sloffen, hierbij aangevuurd door Spaceape die ondertussen rustig door de zaal laveert, zich gewillig laat fotograferen en links en rechts een praatje slaat met draaitafelhobbyisten. Twee uur en een klets later wordt de roodgloeiende stekker uit het stopcontact getrokken. Veel nieuwe zieltjes zijn hier wellicht niet gewonnen, maar voor de schare getrouwen is weer een flinke scheut wasbenzine op het vuur gegooid.
