K.D. Lang biedt op Watershed een troostende schouder aan iedereen die ooit aan de liefde heeft geleden. Laat de rolluiken zakken, trek een slobbertrui aan en wentel jezelf in deze behaaglijke cocon.
Canada is de laatste jaren grootleverancier in boeiende pop- en rockparels. Om uw geheugen op te frissen herinneren we u graag aan het werk van acts als Arcade Fire, Feist, Black Mountain en Broken Social Scene. Deze muzikale weelde zorgt ervoor dat we de gevestigde Canadese artiesten wel eens zouden durven te vergeten. In het geval van K.D .Lang zou dit zeker zonde zijn, want Watershed mag gerust haar meest intieme plaat tot nog toe worden genoemd. Daarnaast is het ook haar eerste release die eigen werk bevat sinds Invincible Summer uit 2000.
Hét centrale thema van Watershed is ontegensprekelijk de liefde en de besognes die deze met zich meebrengt. “Love beyond reason, is a love so hard to find”, zo klinkt het bijvoorbeeld in “Once In A While”, waarin een hunkerende lapsteel en naar karamel smakende backing vocals ons hart doen smelten. In het jazzy “Sunday” bezingt Lang dan weer het droeve lot van de minnares die een hele week geduld moet oefenen, om één namiddag ongestoord met haar geliefde te kunnen doorbrengen: “Sunday, let no one interfere, when the world dissapears” . “I Dream Of Spring” legt de country-roots van Lang bloot, en ook hier drijft haar verlangen boven om zich samen met haar uitverkorene terug te trekken in een burcht van dons.
Elke song op deze plaat is doordrenkt van dezelfde warme, organische sound waarin de donkerbruine stem van Lang centraal staat. Het album is daardoor één langgerekte en bedwelmende luistertrip, en laat zich naar ons aanvoelen het best beluisteren op een lome zondagmorgen.
Normaliter hebben we er moeite mee wanneer een song — of een volledige plaat! — zomaar wat verder kabbelt. Maar de songs die K.D. Lang hier heeft samengebracht, ontlenen aan deze ontspannen spanningsboog net hun kracht. “Coming Home” illustreert dit. Een voorzichtig swingende bas en stuwende drumroffels gaan ruim drie minuten lang op wandel met een spaarzaam zijn noten kiezende gitaar en een stel warme strijkers. Tegen deze achtergrond bezingt Lang met fluwelen stem het feit dat er no place like home is. Als iemand het zó zegt zijn we bereid haar te geloven.
In het gros van de andere nummers vinden we dezelfde ingrediënten terug, die telkens op andere verfrissende manieren worden gecombineerd. Hierdoor klinkt het album niet alleen uiterst consistent, maar wie aandachtig luistert hoort daarenboven ook elf sterke songs die even goed op zichzelf kunnen staan.
Watershed is geen voer voor cynische mensen: daarvoor zijn de teksten te persoonlijk, zijn de nummers te gevoelig en is het geluid te gesuikerd. Wie echter wel wat zoetigheid kan verdragen en behoefte heeft aan zalvende muziek, zal aan deze plaat een flinke kluif hebben. Schuif de cd in de lader en K.D. Lang legt warme kompressen op al uw wonden.
