De gloriedagen van de nu-metal lijken voorgoed voorbij: de nieuwe albums van P.O.D., LimpBizkit, Papa Roach, en soortgenoten verkopen voor geen meter. Ook het vorige album van grondleggers Korn deed het sales-gewijs niet al te best, en amper een jaar later staan ze er alweer met een nieuwe worp: Take A Look In The Mirror.
Untouchables vonden we anders zeker geen miskleun: wat last van een tekort aan samenhang tussen de productie en de nummers, en enkele rechtstreekse missers, maar verder absoluut beter dan de gemiddelde hippe nu-metal rommel. Jonathan Davis en zijn mannen waren zich achteraf schijnbaar bewust van die productieproblemen en staan voor hun nieuweling prompt zelf achter de knoppen.
Vuur zit er in elk geval nog steeds in Korn, en de eigen productie laat die heilige vlammen inderdaad beter voelen. Take A Look In The Mirror heeft, zoals veel fans hoopten, iets van de ruwheid van Korns ongetitelde debuut, maar dan met een ’duurder’ geluid. Als we eerlijk zijn, moeten we overigens toegeven dat Korn qua stijl nooit ver van dat debuut afgeweken is (de grootste stijlverschuiving was misschien Issues). Een zeker conservatisme zou je hen daarom gerechtvaardigd kunnen aansmeren.
Wij doen dat evenwel niet, want Korn maakt bijwijlen nog steeds lekker rollende en overtuigende metalbeestjes. Wat het nieuwe album wel opnieuw aantoont, is hoever de zogezegde nu-metal van de Kornbeginselen weggegleden is richting Britney- en Michael-pop. Korn heeft nog steeds dat heavy kantje, en dat kunnen we van Fred Durst en schooljongetjes Linkin Park niet zeggen.
Het nieuwe album levert ons dus meer van de Kornkeuken, met geperfectioneerd en pittiger gekruid recept weliswaar. Zowel de sound als de nummers van Take A Look In The Mirror zijn inderdaad een stuk harder dan het vorige album. Attitude te koop, vuilbekkerij als vanouds, grooven als de beesten, brutaal als de pest, maar geen enkel moment zo naïef om het daarbij te laten. Nee, Korn heeft haar nummers en de bijhorende stijl volledig onder controle.
Dat was al enigszins te merken bij de vroegtijdige release van "Did My Time" (uitgeleend aan Tomb Raider II, maar vreemd genoeg niet op de officiële soundtrack). Het valt nog beter op bij nieuwe single "Right Now" dat met "you open your mouth again, I swear I’m gonna break it" een prachtig ouderwetse break te pakken heeft. "Shut up, shut up, I’ll fuck you up", inderdaad. Hadden we nog niks gezegd van rechttoe rechtaan? Bij deze weet u het.
Ditmaal zijn er geen mindere vulnummers te bespeuren. Alles op Take A Look In The Mirror zit strak in het gareel. Uitschieters zijn er dan weer wel, en die halen hun gratie dan vooral uit de refreinen waarin ritme en melodie naadloos in elkaar schuiven. "Counting On Me", "Everything I’ve Known", en afsluiter "When Will This End" zijn daar goede voorbeelden van.
Bij "Here It Comes Again" zit de strofe en de opbouw dan weer uitzonderlijk lekker in elkaar, net als bij "Play Me", dat een gastoptreden van Nas als smaakmaker heeft. "Y’All Want A Single" is een gezapige middelvinger richting platenmaatschappij en critici: "Y’all want a single, I say fuck that shit" schreeuwt meneer Davis uit.
Wie dacht dat Korn het ondertussen wel een beetje gehad zou hebben, zit er verdorie meesterlijk naast. Met Take A Look In The Mirror is Korn meer dan ooit on top of its game. Laat de cover van Metallicas "One" (toen ook op een hoogtepunt) in de bonusminuten daar nog maar eens een extra indicatie van zijn.
