Het is niet moeilijk om voor te stellen dat het Franse Aqua Nebulla Oscillator een van die vele groepen is die ergens in de jaren zestig of zeventig in eigen beheer enkele platen opnam om daarna voorgoed in de vergetelheid te verdwijnen. Over de band valt immers nauwelijks informatie te vinden online, en ook de albums zijn in een nevel van mysterie gehuld.
Uit de weinige informatie die beschikbaar is, zouden zowel debuut Aqua Nebula Oscillator als Under The Moon Of in 2008 verschenen zijn, maar stammen de opnames uit verschillende periodes en zijn ze opgenomen met verschillende bezettingen. Dat laatste vertaalt zich alvast in enkele muzikale verschuivingen, want waar op het debuut de psychedelische rock inclusief sitar overheerst, valt op het tweede album een veel rockender geluid te horen dat zijn psychedelica doorspekt met hardrockelementen.
Derde album Cave Recordings 1998 -2008 hoeft ondanks zijn titel niet als een verzamelaar beschouwd te worden. Veeleer lijkt dit album de eerste opnames en songs te bevatten, vastgelegd op een moment dat Aqua Nebula Oscillator nog volledig opging in psychedelische sfeerstukken en dromerige uitstappen te midden van LSD-dampen. Snerpende fluiten, op hol geslagen hammond-orgels en galopperende drums vormen maar enkele van de elementen die samen met gruizige fuzz gitaren een vreemde trip oproepen. Nu en dan klinkt het geheel zelfs als een niet-occult neefje van Sylvester Anfang II, op wiens label dit album verschijnt.
Met voornoemde band deelt Aqua Nebula Oscillator onder meer een apart gevoel voor humor zoals het treffende getitelde openingsnummer “Sitar And The Beast” aantoont. Meer dan een sitar en het gebalk/geloei en gesnuif van een dier valt er inderdaad niet te horen. “Guitar Sitar Jam” daarentegen laat een voldragen nummer horen dat zich zonder schroom als een pure psychedelische jam presenteert, zonder (hoorbare) sitar. Het rammelende karakter staat in contrast met het doordachtere maar daarom niet minder losgeslagen “Revolution”.
Het rustigere “Latas Song” en het uitgesponnen “Om Na Mio” zweven op eenzelfde veelkleurige wolk verder en laten een band horen die zich duidelijk in zijn sas voelt bij meanderende nummers. Vreemd genoeg weet het net geen negen minuten durende “Om Na Mio” blijvend te boeien dankzij enkele subtiele klankverschuivingen (en een plotse maar welgekomen versnelling) terwijl het veel kortere “Latas Song” zich in de derde minuut al verliest in een onnodige herhaling.
Van een geheel andere orde zijn het introverte “Je Cherche” en het rammelende en het sterk Indisch aandoende “Mars Venus”. Dat laatste nummer mag als het meest experimentele op de plaat gelden door zijn keuze voor een gedeclameerde tekst en exotische percussie. Toch is het “Je Cherche” dat met de titel van buitenbeentje gaat lopen. Want waar de andere nummers zich duidelijk binnen een psychedelische traditie inschrijven, heeft deze song meer uitstaans met een Franse variant op Kosmische Musik dan met uitzinnige freak-outs.
Op Aqua Nebula Oscillator valt geen maat te nemen. De twee studioplaten die de band tot op heden heeft uitgebracht, laten niet zozeer een evolutie horen als wel een semistijlbreuk. Live-optredens worden dan weer omschreven als ongeïnspireerd en saai. Er valt zeker iets te zeggen voor de muzikale wending die de groep genomen heeft, maar daar valt op Cave Recordings nog niets van te merken. Dit is het type album waarvan Aqua Nebula Oscillator er meer zou moeten uitbrengen. Tijd om nog eens in die archieven te duiken dus.
Het album is in beperkte oplage uitgebracht en slechts bij enkele kleinere winkels en distributeurs te vinden. Meer info vindt u op de site van het label: http://www.funeralfolk.be.
