Voor één keer heeft Lady Linn geen nieuwe plaat uit. Neen, deze keer doet de Gentse het anders. Tussen dit en volgend voorjaar brengt ze drie EP’s uit, die elk een eigen muzikaal gezicht laten zien. De eerste, I’m Fine is al even uit, de tweede, Sea Of Trees, ligt nu op de digitale planken. ‘Short attention span? Dit heeft net langer geduurd om te maken!’
enola: Maar om te beginnen dus: weg met het full-album?
Lady Linn: “Ook dit is gewoon de schuld van corona. (lacht) Ik kon niet meer optreden, zat daar maar thuis, en besloot: ik doe eens iets anders. In al mijn naïviteit ging ik er ook van uit dat ik een EP sneller zou kunnen uitbrengen dan een volledige plaat. (proest het uit) Dat was dus niet. Ik heb toch weer twee jaar mogen wachten. Als je iets goed wil doen, geef je ’t beter wat tijd, zo bleek maar weer. Daar heb ik een management voor: om me tegen te houden.”
“Maar het kwam dus vanuit goesting: ik wil nu muziek maken, en dat moest niet te lang duren. Uiteindelijk draait men op de radio van een plaat toch maar drie nummers, en staan er op elk cd wel drie nummers die ik zelf nooit meer wil horen. Dan liever verschillende kanten van mezelf opzoeken op aparte, kortere EP’s. Met zestien nummers komt dat dan toch ook weer neer op een album, maar bon, toch een beetje anders. Het verschil is dat ik me per EP in één sfeer kon verdiepen, ik moest niet proberen al die uiteenlopende dingen tot één plaat te smeden.”
enola: Last van een short attention span?
Lady Linn: “Neen hoor. Want geloof me, uiteindelijk maakt het qua tijd niet zo veel uit of je nu vijf of vijftien nummers opneemt. Je steekt bijna evenveel tijd in de studio, aan het mixen en masteren,… En dat dus drie keer, dus het hele proces heeft veel langer geduurd dan gewoonlijk.”
enola: Waar staat I’m Fine voor, in jouw ogen?
Lady Linn: “Die eerste is de meest intieme EP, eentje waarop ik wat zelf kon experimenteren met productie. Beats maken, prutsen op synthesizer,… En daarbovenop kwamen dan het samenwerken met Gregory Frateur en Stef (de Gentse artiest Gustaph die eerder zong bij Hercules & Love Affair). Met de een heb ik de Murder Ballads-theatertour (met onder andere ook Stijn Meuris. – mvs) gedaan, de ander is een vriend. Toen ik in mijn hoofd hun stemmen hoorde op die nummers die ik al had liggen, was het evident dat ik ze zou vragen. We hebben samen daar telkens nog een nummer naast geschreven, en er kwam ook de Valerie Solanascover bij die ik midden in de lockdown voor Trix heb gemaakt.”
enola: Het nummer “I’m Fine” schreef je als reactie op beelden van rusthuizen in de lockdown. Dat kwam hard binnen?
Lady Linn: “Het choqueerde me enorm hoe die oude mensen daar volledig alleen moesten sterven. Ik vond het vreselijk dat mensen geen afscheid konden nemen van hun geliefden in hun laatste uren. Dat nummer is er daarna heel snel uitgerold. “I’m fine” is een wat ironische titel, maar het is wat mensen elkaar op het hart drukten op zo’n moment: ‘het gaat wel, maak je maar geen zorgen over mij’.”
enola: Sowieso hoor ik veel lockdownsfeer. ‘Last months been tough’, zingt Steph in “Call”.
Lady Linn: “Zo was het natuurlijk wel. Ik heb toen nogal wat mensen aan de lijn gehad waarvan ik voelde dat ze het lastig hadden. We hebben de laatste twee jaar ook geleerd om dat wat rapper uit te spreken. Ik heb er zelf ook mee geworsteld, en dan had ik nog geluk. We hebben een fijn huis met een mooie tuin, ik had mijn man en kinderen bij me. Maar het was toch zoeken naar momenten waarop ik dan kon schrijven. Veel moest ’s nachts gebeuren, of mijn man en ik moesten elkaar afwisselen.”
“Ik kwam ook nog maar recent uit een zwangerschap, was nét opnieuw beginnen optreden met die Murder Ballads-tour, kon eindelijk weer mijn beroep uitoefenen, en toen moest ik me alweer opsluiten. Dat was me te snel. (lacht) Met twee kleine kinderen thuis kun je niet veel doen, immers. Ik voelde veel beklemming, al heeft het ons ook dichter bij elkaar gebracht.”
enola: Wat mogen we van de andere EP’s verwachten?
Lady Linn: “Sea Of Trees, dat nu uit is, bevat nummers die ik al in 2017 heb geschreven met Joris Caluwaerts, toen nog pianist van The Magnificent Seven. Ondertussen is hij niet langer deel van de groep, maar omdat deze nummers toch wat elektronischer waren, wat meer dreven op zijn synths dan klassieke toetsen, wilde ik ze graag afwerken als een apart project. Het zijn wat gevoeligere nummers.”
“Daarnaast had ik het geluk dat ik Filip, die naast mijn man ook mijn vaste bassist is, naast me had. Samen hebben we de derde EP geschreven, Nocturne. Zaten we ’s avonds of tussendoor wat op te nemen: ‘ik zal wel even de kinderen nemen, speel jij snel die baslijn in. Neen, geen tweede take, ’t is goed!’ (lacht) Die songs zijn we later gaan opnemen met The Magnificent Seven, enfin Six dus, want ik speelde zelf de piano in; een beetje eenvoudig, maar dat was goed, ze kregen de muzikanten meer ruimte om hun ding te doen. Het zijn nummers die wat doen denken aan de jaren zestig en zeventig, met mooie harmonieën, en die ik vaak ’s nachts heb geschreven als ik thuiskwam van een optreden met Murder Ballads.”
enola: Je zou de I’m Fine-EP afgelopen voorjaar in kleine bezetting brengen, maar dat plan is veranderd?
Lady Linn: “Ja. Nu hebben we alle concerten uitgesteld tot het najaar, zodat we dan met de magnificent Seven én Gregory en Steph kunnen optreden. Dan doen we een clubtour op basis van de twee eerste EP’s, en wanneer de derde er is, volgend voorjaar, spelen we de grotere zalen.”
enola: Je hebt de Zomer Van De Bevrijding dus grotendeels aan je voorbij laten gaan?
Lady Linn: “Filip en ik hebben wel wat duo-optredens gedaan, dus ik heb er uit gehaald wat ik nodig had, maar neen. Ik verlang er wel naar om opnieuw met mijn groep op het podium te staan, maar liever uitstellen om het dan meteen goed te doen. Ik kan wel wachten. Het is belangrijker dat de nieuwe muziek nu wordt opgepikt. Want nu ik het in eigen beheer doe, zit ik daar veel harder op dan vroeger. Ik volg de promo op, post op sociale media,… En zo hou ik het wel uit.”
enola: Ligt het promowerk op sociale media je?
Lady Linn: “Het bevalt me meer en meer. Ik besef dat het nodig is, en dat het ook oplevert als ik me daar op toeleg. Vroeger zag ik daar het nut niet van in: ‘moet ik nu écht een iPhone hebben?’, en ik liet mijn manager dat soort dingen doen. Nu weet ik wel beter: je krijgt ook vaak respons, en dat doet deugd. Het ego wordt al graag eens bevestigd. (lacht) Het heeft iets verslavends.”
“Ik heb het spel moeten leren, hoor, en ik kan het nog altijd niet zoals de jonge mensen die met facebook en instagram zijn opgegroeid. Ik begin er beter in te worden, onderhoud het veel meer. Er hangt voor mij echt wel veel meer van af nu. En instagram vind ik zelfs plezant, toffer dan facebook. Verder ben ik niet mee, al denk ik soms dat ik eens aan TikTok zou moeten beginnen.”
I’m Fine en Sea Of Trees is nu uit. Info: www.ladylinn.be
