Met bands als Jesus Piece, Code Orange, Leeched, Vein en Harm’s Way is de laatste jaren in de VS en Groot-Britannië een nieuwe lichting metalcore-bands opgestaan die het genre nieuw leven inblaast. Qua kwaliteit van de muziek springt de debuutplaat van Jesus Piece er ver bovenuit.
Het vijftal uit Philadelphia maakt niet zomaar hardcoremuziek, tussen de typische maar niet overvloedig aanwezige breakdowns is ook moddervette death metal (“Punish”, “Neuroprison”), machinale industrial (“Adamant”) en duistere sludge (“In The Silence”) te horen. Dat eigenzinnige amalgaam werd overgoten met een moderne, loodzware productie. Het is tegelijk smullen en incasseren geblazen bij Only Self.
“Lucid” en “Workhorse” zijn meteen twee bommen van nummers, maar echt revolutionair klinkt Jesus Piece hier (nog) niet. Beide doen denken aan Coalesce, Disembodied en Deadguy; bands die in de jaren 1990 het verschil maakten. “Punish” zoekt de extremen op met nog meer botten verbrijzelende metal riffs, maniakaal drumgeweld en monsterlijke grunts. Naar het einde van het nummer gaat Jesus Piece zo hard tekeer dat het geheel verstikkend werkt. Beschouw dat hier maar als een compliment.
Dan komen de muzikaal interessantste creaties. “Curse Of The Serpent” duurt maar twee minuten, maar de manier waarop de Amerikanen tempowisselingen en beatdownklanken afwisselen is ronduit geniaal. De hardcore van Jesus Piece klinkt tegelijk bikkelhard, duister en chaotisch, en die facetten komen telkens op het juiste moment naar voor. Ook Nails heeft er een geduchte concurrent bij gekregen.
Het meer dan vier minuten durende “In The Silence” start als een duistere trip, maar groeit uit tot een sinister hardcorenummer zoals we er de laatste jaren nog maar weinig gehoord hebben. Only Self heeft nog twee bijzondere afsluiters in petto: het ambientnummer “I”, dat een prelude is voor “II”, dat tegelijk doomy en brutaal is. Hier doet Jesus Piece zelfs aan Neurosis denken. “Volgend jaar op Roadburn graag!”, is het eerste wat in ons opkomt wanneer we murw geslagen de laatste noten aan het verteren zijn. Zeg nu nog eens dat de moderne metalcore saai, voorspelbaar en klinisch is.
Dit ronduit verpletterende debuut heeft alleen maar nummers van hoogstaande kwaliteit in petto. Only Self is niet alleen een aanrader voor liefhebbers van met (extreme) metal doorspekte hardcore, maar ook voor wie vindt dat bands als Parkway Drive en Architects veel te braaf geworden zijn.
