Maakt het allemaal eigenlijk wel een hol uit wat we op deze aardkloot uitvreten? Julien Baker maakt er muziek over, of beter gezegd door. En ook al zijn er meer vragen dan antwoorden: het is goed zoals het is, want er is rust in het oog van de storm. “Everything That Makes You sleep” lijkt wat anoniem weggemoffeld op haar tweede album, maar er is tegelijk geen ontkomen aan.
Julien Baker: ze ziet er breekbaar uit als de ranke twijgjes van een pas geplante zomereik. De Amerikaanse is nog maar net 22, maar haar hart is een oorlogsgebied, haar ribbenkast het gewelf van een kathedraal vol miserie. En als ze begint te zingen, dan huilen zeebonken, paracommando’s en hemelsluizen dikke, zoutzure tranen. Zo ook bij “Everything That Makes You sleep”, van haar uitstekende tweede album Turn Out The Lights dat nog maar enkele weken geleden verscheen.
Het is een ingetogen pianoballade waarbij ze met elke toetsaanslag de levenslust uit haar omgeving zuigt, zo lijkt het. Geen virtuositeit, geen catchy refrein of kontschudderij. Het belangrijkste instrument is de leegte. “What is it like to be empty? Full of only echoes / And my body caving in”. Ze zingt dat niet om het daglicht aan uw gelaat te onttrekken, maar omdat ze er zich beter door voelt. En dan halverwege: die strijkstok die over onze ziel glijdt. Het is een vorm van zelfbehoud die niet teert op aandacht, maar op veerkracht.
Om afscheid te nemen van 2017 presenteert in december elke dag één enolamedewerker zijn of haar song van het jaar.
