Snarentrio The Few is een van de vertegenwoordigers van een nieuwe generatie improvisatoren in Chicago. De link met de vrije jazz waar veel van hun kompanen aan vasthouden is hier misschien minder duidelijk aanwezig, maar de openheid en het vernuftig balanceren van stijlen zijn ook hier een troef.
Door de combinatie van akoestische gitaar (Steve Marquette), contrabas (Charlie Kirchen) en viool/zang (Macie Stewart, samen met Marquette ook lid van Ken Vandermarks project Marker) wordt meteen duidelijk gemaakt dat dit geen traditionele line-up is. Maar in een scene die er niet op uit is om commercieel te scoren en meer geïnteresseerd is in het stellen van vragen dan het geven van antwoorden, (dixit Vandermark in de liner notes) kan zo’n band natuurlijk wel gedijen. De vier stukken op Fragments Of A Luxury Vessel werden dan wel geïmproviseerd tijdens verschillende concerten in 2015 en 2016, maar er zijn wel degelijk links met andere werelden.
Hier en daar zit het trio duidelijk verankerd in de kamermuziektraditie, maar je zou net zo goed kunnen verwijzen naar folk, minimalisme of zelfs experimenteel getinte rock (die Stewart ook maakt met Ohmme). Anno 2017 zijn de mogelijkheden schier onbeperkt, wat dan ook leidt tot een album dat van start gaat met een zachtmoedige combinatie van subtiel uitgetekende gitaarpatronen, stille basstrelingen en plofjes en plukjes van de viool, om na enkele minuten, na eerst een momentje van krassen en schrapen, voortgestuwd te worden door een herhaalde baslijn, die het begint betekent van een meeslepende improvisatie vol repetitieve momenten, soepel wentelend samenspel, mantra-achtige woordeloze zang en een elegante charme die bij momenten wat herinnert aan Frisells 858 Quartet.
Het stuk zet meteen de toon voor de rest van het album, dat regelmatig de abstractie opzoekt, maar telkens weer elementen binnenloodst die voor de nodige houvast zorgen. Of hoor eens hoe de gitaar aan het begin van “Foot Fall” ingezet wordt als een viool, terwijl dat laatste instrument aanvankelijk vooral gebruikt wordt voor ritmische textuuropsmuk. Zodra de viool terugkeert naar meer traditioneel spel, beland je in een wat zwaarmoedige wereld van melancholische folk, hypnotiserend door het spel van lange klanken (gitaar, viool, stem) op een ondergrond van lichte basnoten. The Few maakt geen gebruik van vooraf bepaalde structuren, maar houvast wordt steevast onderweg ontwikkeld.
In “Do You Still?” wringt Kirchens bas zich naar het voorplan, met krachtige uithalen en een diep resonerende klank, terwijl zijn collega’s schuchter folkterrein opzoeken. Even lijkt het trio hier z’n meest toegankelijke gedaante te vinden, al is die illusie ook weer van korte duur, want het einde heeft vooral een schurende ontsporing in petto. Nogal een contrast met “Variations On “Truth Is Marching In””, waarin de drie het jubelende stuk van Albert Ayler binnenstebuiten keren op verschillende manieren, van een korte aanzet van het uitgebeende thema in de kop, tot een hypnotiserend slot met orgelpunt van bas, waar gitaar, viool en stem prachtig rond gedrapeerd worden, in de staart.
En zo illustreert The Few dat het nog altijd mogelijk is om een scene die niet bepaald sukkelt met een gebrek aan talent toch weer te verrijken met een geluid dat misschien wel verankerd is in de lokale beweging, maar ook een opvallende persoonlijkheid toevoegt met een eigen instrumentarium en geslaagde trio-interactie.
Het album verscheen via Twin Cities Records en is te krijgen in digitaal formaat en als LP (+ download) via Bandcamp. The Few speelt donderdag 30 november in de AB Salon. Ook op het programma: het duo Mette Rasmussen & Pak Yan Lau. Het concert is gratis en het first come, first served-principe is van toepassing. Een organisatie van AB en Sound In Motion. Meer info hier.
