Twee jaar geleden bewees ID!OTS in de Charlatan dat het vooral een ongelooflijk sterke live band is, zaterdag deed het West-Vlaamse rock-’n-rollende viertal rond Luc Dufourmont nog beter in Trefpunt. ID!OTS is de plezantste rockband van het moment.
Een opvallend ouder publiek in het Trefpunt. Nochtans heeft ID!OTS alle factoren mee om een nieuw publiek aan te spreken. Er was de successerie Bevergem waarin Dufourmont een kleine rol speelde als lid van de Bende van de Roste en nurfen tot het woord van het jaar bombardeerde (door de man zelf naar verwezen in “Overrated”). Er was de try-out van de band in 4AD in Diksmuide die door vluchtelingen werd bijgewoond en daarom op media-aandacht kon rekenen. Bovendien stuntte ID!OTS door in thuisbasis Rekkem net voor de release van II liefst 29 keer op te treden. En tot slot is er het sympathieke label van de band, Waste My Records, dat kwaliteit en eerlijkheid centraal stelt en ook al de debuutplaat in 2014 uitbracht.
Of ligt het aan de genres die de band speelt? Akkoord, die worden vandaag niet bepaald commercieel bekeken. Maar hippere rammelrockbands als Afterpartees, Traumahelikopter, Together Pangea, King Gizzard And The Lizard Wizard maken evenmin wereldschokkende muziek, want de referenties — The Stooges, Spacemen 3, The Doors en ga zo maar even door — zijn daar nog duidelijker. Ons niet gelaten, bij ID!OTS horen we live nog meer variatie dan op plaat: soms Jon Spencer (in het geweldige “Mad Man Blues”), soms Nick Cave (ballade “Never Look Back”), soms Queens Of The Stone Age (“Mosquito”). En ga zo maar even door.
Zo zijn er ook “Run, Run, Run”, de psychedelische opener van de set, en “Crossing Borders”, die plots een andere betekenis krijgen met de vluchtelingencrisis in het achterhoofd. “Pakistan”, een nummer over nachtwinkels, komt dan weer even aandoenlijk als geestig over. Daarna geeft de band plankgas tijdens het punkerige “Backk” (een kleine twee minuten, meer is niet nodig) en “Idiots Dance”.
Ook de oudere nummers komen nog altijd simpel over, maar blijven doeltreffend en nooit oppervlakkig. Dat ligt aan de samenstelling van de band. Bassist Dick Descamps vormt samen met een beest van een drummer, Tom Denolf, een überstrakke ritmesectie. Wouter Spaens is de energieke gitarist die de ene welgemikte riff na de andere afvuurt. En Dufourmont is niet alleen een dijk van een zanger, maar ook een geestige performer en parttime moppentapper.
Live hebben ook de mindere nummers van beide platen meer schwung. Zo krijgen “Little Birds” en “60 Miles” — op plaat haast een beetje onzichtbaar — live een verkwikkende energie-injectie. Dat is wat ID!OTS ook is en blijft: vooral een goudeerlijke live band. Geef ze een podium, een versterker en een publiek, en ze halen altijd het onderste uit de kan. Niet verwonderlijk dat de ranzige afsluiter “Norton” ons volledig knock-out slaat. Neen, deze vier muzikanten spelen in tegenstelling tot zo veel andere indierock bands geen rolletje. Ze zien er ook niet per se punk, blues, rock of pakweg retro uit. Met de smile op het gezicht headbangen: dat is een optreden van deze underdogs het best samengevat.
Op 12 maart staat ID!OTS in de Casino, daarna is de band nog te zien in de Muziekodroom (23 maart), De Kreun (25 maart), Het Bos (26 maart) en Het Depot (14 april).
