Of het nu een slakom of een smeltkroes is geworden, de samenwerking tussen Suuns en Jerusalem In My Heart is iets om toe te juichen.
Suuns en Jerusalem hebben vooral één ding gemeen: een obscure elektronische keerzijde. Waar die bij Suuns minimalistische rockgrooves overeind houdt, vult ze bij Jerusalem In My Heart de Arabische folk van Radwan Ghazi Moumneh aan met beats en psychedelische ondertonen. Beide partijen wonen in Montreal en waren al langer bevriend, het mag dan ook niet verbazen dat ze enkele jaren terug besloten een week lang de studio in te duiken. Kort samengevat in eigen woorden: zij het nogal simpel: “Wij doen ons rock-and-roll-ding. Hij doet zijn Midden-Oosten-drone-ding. En we ontmoeten elkaar min of meer in het midden.” Het geheel blijkt toch groter dan die ietwat simpele som.
Wanneer Moumneh een vrije melodie inzet op zijn saz – een aan de luit verwant snaarinstrument – wordt hij bijgestaan door gitaarriffs en drums van Suuns en andersom krijgen de Suunsgrooves, die op zich al wat vreemd kunnen zijn, bijkomstige vervreemdende accenten van Moumnehs oosterse gitaarlijnen en opwellende synths. Dit alles gebeurt zonder een sterk onderscheid tussen beide invloeden. Suuns incorporeert Arabische invloeden, Jerusalem In My Heart plaatst de Libanese roots af en toe uit het zicht en in dat niemandsland is het onmogelijk exact te benoemen wat voor muziek deze bands samen maken. Binnenin een nummer kan er van stuwende wereldmuziek in de stijl van Goat tot experimentele soundscapes worden overgegaan, en dat gebeurt al vanaf het eerste nummer.
“2amatou l7tirakan” opent met hoge synths en gekraak tot de lagere arpeggio’s en drumcomputers de song binnensluipen. In een dromerige waas worden we ten dans gevraagd door steeds intensere ritmes en een groeiende aanwezigheid van echte drums en gitaren, tot de song wegebt als voorbereiding voor het opzwepende “Metal”. Hier leidt de dialoog tussen luide gitaar en saz met stormende effecten het nummer, ondersteund door rituele ritmes en schreeuwerige synths.
Pas na de twee openers krijgen we zang. De Arabische toonladders van Moumneh komen nooit in aanraking met de hogere fluisterzang van Suuns’ Ben Shemie, maar geven naast elkaar een aangenaam contrast tussen de verschillende nummers. Enkel bij “Leyla” is het niet helemaal duidelijk wie er precies zingt door verschillende lagen effecten over de zang. De tekst is Engels, maar gaat over een vrouw met een typisch Libanese naam en Moumneh heeft zowel Arabisch als Engels als moedertaal. Met vervormde zang, een dromerige sfeer en onverwachte akkoordenprogressies beweegt dit nummer zich tastend doorheen het niemandsland tussen de twee groepen in.
Op elk moment is Suuns + Jerusalem In My Heart een bezwerend album, of het bij nu de net niet synchrone hi-hats zijn die “Gazelles in Flight” openen of het opslorpende ritme in 6/4 van “3attam Babey”. Hoe bevreemdend sommige momenten ook kunnen zijn, ze brengen je eerder in een wazige trance dan dat ze je op een sceptische afstand plaatsen en dat doen de groepen bijna even sterk op plaat als live.
Suuns + Jerusalem In My Heart is een samenwerking om luid te beluisteren. Beeld je de rituele danspartijen van Goat erbij in en beweeg mee voor een echte ervaring van de immersieve ritmes en ruisende boventonen.
