Met een zinderend one-shot produceert Glenat eindelijk nog eens met een relevante strip. Deadline is een donker verhaal over mensen die vreselijke dingen doen. Het is tevens de glorieuze terugkeer van realistisch toptalent Christian Rossi.
Louis Paugham is een jongen uit het Amerikaanse zuiden. Deadline vertelt zijn verhaal ten tijde van de Amerikaanse Burgeroorlog tussen de noordelijke en de zuidelijke staten (1861-1865). Paugham is een wees die na de moord op zijn ouders opgevoed wordt door Louis Paugham, een overtuigd verdediger van gelijke rechten voor zwarten. Wanneer de jonge Louis ingelijfd wordt bij het leger, wordt hij geconfronteerd met een zwarte gevangene. Die brengt Louis’ gemoed aan het wankelen. Gevoelens van respect en liefde woelen door zijn lichaam. Net die innerlijke strijd vormt het centrale thema van Deadline. De lijn uit de titel verwijst naar het kamp van Andersonville waar de gevangenen die over een getekende lijn stapten onverbiddelijk doodgeschoten werden. Op verschillende plaatsen in het verhaal komt de lijn terug als symbool van tegenstellingen en grenzen die door Louis overgestoken worden.
De kracht van de strip staat eigenlijk ook zelf in voor de minpunten. Scenarist Laurent-Frédéric Bollée behandelt immers tal van relevante thema’s in Deadline. De rassenkwestie, de zinloosheid van de oorlog, de gemakzucht van de mens in conflictsituaties, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Net die overdaad aan thema’s zorgt ervoor dat Deadline wat ontspoort. Het opgestapelde leed dat Louis overkomt wordt op den duur bijna ongeloofwaardig. Iets meer soberheid had de strip zeker deugd gedaan. Nochtans is het lovenswaardig dat Bollée bij een traditionele uitgeverij als Glénat een geëngageerd project als Deadline heeft aangeboden. Het is een strip die alleszins opvalt in het meestal door reeksen en klassieke genres geregeerde aanbod van de uitgeverij.
Met Christian Rossi heeft Bollée bovendien een straffe tekenaar aan zijn zijde staan. Als volgeling van grootmeester Jean Giraud / Moebius brak Rossi aan het einde van de jaren ’80 door met de reeks Jim Cutlass. Hij nam die reeks na twee delen over van Giraud zelf. Als snel breidde Rossi zijn oeuvre uit in de meest diverse genres. De laatste jaren besteedde hij zijn aandacht aan de curieuze western W.E.S.T. Ook Deadline valt in hetzelfde genre, maar eigenlijk ook weer niet. Want Louis Paugham had in eender welke andere setting ook dezelfde conflicten kunnen meemaken. In Deadline valt het vakmanschap van Rossi eens te meer op. Nu zijn het vooral de kleuren die nog meer indruk maken. De hitte van het Amerikaanse zuiden zorgt voor bijna zwetende bladzijden in dit album. Indrukwekkender dan dit wordt het nergens.
De nominatie van Deadline op het meest recente festival van Angoulême is alleszins terecht. Het album toont aan dat scenaristen en tekenaars die al jaren aan de slag zijn, ook nog kunnen verrassen en nieuwe paden kunnen inslaan. Liefhebbers van westerns en van graphic novels zullen zich de aankoop alleszins niet beklagen.
