Noem Sjoerd Bruil niet zomaar een knecht van Mauro Pawlowski, Pascal Deweze of Tim Vanhamel. Bij Gruppo Di Pawlowski, Sukilove en Broken Glass Heroes bepaalde hij telkens mee het geluid. Het verschil is dat hij zich met Black Cassette aan het frontmanschap waagt. Voor de opnames van tweede plaat CIRCO trok hij zich met Deweze en drummer Jeroen Stevens terug in een huisje in de Ar-dennen. Dat dit puike album ook live tot zijn recht komt, bewees Black Cassette re-centelijk nog met een funky set op Boomtown. Dat kunstje mogen Bruil en co donderdag nog eens overdoen op Pukkelpop.
Het zijn drukke tijden voor Bruil. Naast optredens met Black Cassette en Hitsville Drunks is ook Gruppo Di Pawlowski een veel gevraagde festivalband. „Of festivals mij een vakantiegevoel geven? Ik zie het als drie kwartier tot een uurtje werken. Bij feestjes na de optredens probeer ik mij wel in te houden. De katers worden met het ouder worden steeds harder en duren wat langer”, lacht Bruil.
enola: Black Cassette is echt jouw band en je staat daarmee als frontman in de spotlights. Geeft dat een ander gevoel dan pakweg de gitaar hanteren bij Gruppo Di Pawlowski?
Bruil: ”Het voel wat anders aan omdat Black Cassette mijn eigen groep is. Daardoor ben ik ook zenuwachtiger dan voor een optreden met een andere band. Ik moet alles wat meer in de gaten houden. Het vergt ook wat meer energie om de nummers zelf te zingen en aan bindteksten te moeten denken, maar het is wel leuk. En ik ben ook geen Iggy Pop die constant het publiek in-duikt.”
enola: De plaat kreeg meer dan terecht veel positieve reviews. Ben jij er ook zo tevreden over?
Bruil: „Ik ben heel tevreden met die plaat, veel meer dan met de vorige. Ik vind dat we een grote stap hebben gezet. Het geheel klinkt redelijk fris en origineel. Het is ook toegankelijk, maar niet te plat. Of ik op de radio inspiratie vond? Ik zoek vooral zelf wat ik wil horen. Ik ben niet op de hoogte van de nieuwste trends. Ik verzamel nu veel platen van Sublime Frequencies, Mis-sissippi Records, Finders Keepers Records. Zij brengen oude platen met bijvoor-beeld psychedelische rock, Tsjechische funkrock, protestmuziek en zelfs Thaise muziek. De meeste platen worden in overeenkomst met de artiesten uitge-bracht.”
”Ik wil wel dat mensen op de een of andere manier de muziek leren ken-nen. Onze tweede single „Strangest Thing” is nu uitgebracht met een grappige clip die opgenomen werd in Gambia (en is beschikbaar via deze link, n.v.d.r.). Maar er is niets mis met op de radio komen.”
enola: Ik hoor op de plaat sexy synthpop die verwijst naar Devo, Michael Jackson en Prince maar even goed wat krautrock. Is dat funky geluid met een hoek af een kleine knipoog naar Sukilove?
Bruil: „Ik denk dat CIRCO qua geluid dichter bij Drunkaleidoscop ligt dan onze eerste plaat bij Static Moves. Maar ik denk niet te veel na wanneer ik nummers schrijf. Aanvankelijk dacht ik dat veel demo’s niet voor CIRCO zouden ge-schikt zijn. Een nummer als „Distant Call” is bijvoorbeeld ontstaan als iets Elliot Smith-achtig, maar werd dan met de band herwerkt in de studio. Zo kwamen we uit bij een iets meer poppy versie. Uiteraard zijn er ook ideeën gesneuveld, maar die kunnen later weer opgepikt worden.”
enola: Wat nog opvalt aan CIRCO is de bijzonder rijke sound. Ik gok dat je veel platen in je kast hebt staan.
Bruil: „Ik heb zo’n 2.000 platen: van Afrikaanse muziek over horrorsoundtracks en Wolf Eyes tot The Beatles, eigenlijk alles behalve reggae. Ik luister de laatste tijd meer naar hiphop dan gitaar-muziek. Van wie ik mijn passie voor muziek heb meegekregen? Vooral van mijn nonkel. Op zijn dertiende leerde ik zo van alles kennen: van Captain Beefheart over funk. Ik heb van hem veel cassettes gekregen. Mijn moeder was dan weer grote fan van Frank Zappa, mijn vader van The Beatles. Ik koop al sinds mijn twaalfde LP’s. De revival van vinyl vind ik goed, want 10 jaar geleden kon je maar heel weinig vin-den. Nu komt er veel muziek van recentere artiesten uit op plaat, zelfs van Justin Timberlake.”
enola: Tussen de eerste plaat van Black Cassette en CIRCO gaapt een kloof van drie jaar. Ga je voortaan meer tijd gebruiken om sneller met een nieu-we plaat van Black Cassette te kunnen uitpakken?
Bruil: „Ik ben al bezig met nieuwe nummers, maar Dez Mona gaat eind dit jaar ook een nieuwe op-nemen en tussendoor komt er ook nieuw materiaal van Mauro en Liesa Van der Aa uit. Met Black Cassette zal ik weer opnemen als ik genoeg nummers heb, maar geen enkele band loopt in de weg hoor. Ik kan wel begrijpen dat dat voor sommigen verwarrend is. Het is vooral leuk met verschillende muzikanten en bands samen te werken. Ik kan er ook nog wat van leren.”
enola: Je woont als Nederlander nu al een tijdje in Antwerpen. Begin je je dan meer een Belg te voelen?
Bruil: „Ik voel mij geen Belg en ook geen Nederlander. Ik heb daar nooit bij stilgestaan, ik voel mij muzikant. Als ik terug in Nederland ben, voel ik mij niet per se ‘thuis’. Ik vind het heel leuk om in Nederland te spelen, sommige collega’s vinden het publiek iets te luidruchtig. Nederlanders zeggen sneller wat ze ervan vinden. In Vlaanderen is dat minder het geval. Je kan bijvoorbeeld hier voor een enthousiaste zaal spelen waarna niemand eens zal komen zeggen dat het goed was. Het is altijd interessant om feedback te krijgen. Belgen denken misschien iets te snel dat ze er muzikanten mee lastig vallen. Maar ik ben zeker niet aan het solliciteren.” (lacht)
enola: Zijn er ook verschillen in muzikale smaak?
Bruil: „Ik weet niet welke muziek er op de radio gedraaid wordt, maar ik denk ze hun rock wat meer kitcherig en stadionachtig willen. Maar je hebt er ook goeie hiphop. Aan De Jeugd Van Tegenwoordig kan geen andere band in ons taalgebied tippen.”
enola: Je speelde dit jaar al mee op zeer diverse platen. Welke muziek wil je volgend jaar eens maken?
Bruil: „Een goede vraag. Ik heb de laatste plaat van Swans gekocht en dat is de enige recente gitaarplaat die mij aantrekt. Heel repetitieve, krachtige voodoomuziek. Heel indringend en bezwerend ook. Zoiets zou ik misschien wel eens willen maken, ik zou alleen niet weten met wie of hoe. Je hebt er ook een charismatische dirigent als frontman voor nodig. En als je acht minuten lang hetzelfde speelt, moet alles juist zitten.”
Black Cassette speelt op 7 augustus in de Cartoon’s in Antwerpen. Op don-derdag 14 augustus spelen ze op Pukkelpop, meerbepaald om 16.35 uur in de Wa-blief?!-tent. Een weekje later (21 augustus) staat Black Cassette op de Bollekesfees-ten in Antwerpen. Allen daarheen!
