The Tea Party :: Live From Australia

De band rond Jeff Martin was in de jaren ‘90 in thuisland Canada en in andere Angelsaksische landen een lieveling van pers en publiek. Moest het niet via enkele buitenlandse vrienden zijn, dan hadden we er in ons land echter nooit van gehoord. Dat zou jammer geweest zijn, want The Tea Party maakte enkele eigenzinnige rockplaten die avontuurlijk genoeg zijn voor de “meerwaardezoeker” en voldoende klassiek klinken voor het de 70’s adorerende publiek. Bovendien werden ze voorzien van genoeg refreinen om hen passend te maken voor de radio. Omwille van de regelmatig terugkerende akoestische, oosterse en Arabische klanken verzon een journo/gladjakker om hun muziek te duiden ooit de term Moroccan roll. Spreek het uit met de gepaste Amerikaanse slur en u snapt de pun wel.

Na een paar jaar stilte besloot de band vorig jaar terug het podium op te kruipen. Deze liveplaat werd opgenomen tijdens een concertreeks in Australië. Interessant is wel dat de band voor de tour al een actie opstartte bij pledgemusic.com om de productiekosten te kunnen dekken. The Tea Party evolueerde blijkbaar mee met de tijd en dat deden ook hun fans, want het benodigde budget bijeen krijgen bleek geen probleem. Dat de plaat na zo’n respons later ook nog een officiële release zou krijgen stond dus in de sterren geschreven. Noem het een vorm van risicospreiding door de industrie; begrijpelijk in deze moeilijke tijden, maar natuurlijk niet haalbaar voor iedere band.

Vanaf het eerste nummer op deze dubbelaar vallen een aantal zaken op die heel het album lang blijven gelden. Er was duidelijk oprechte bandchemie aanwezig op de avonden van de opnames, maar het opvallendste is dat er absoluut geen sleet zit op de warme bariton van Jeff Martin. Gelukkig, want dat was altijd één van de bands grootste troeven. Wie de band niet kent mag zich gerust een post-grunge Jim Morrison voorstellen. Eerlijk, de zang klinkt vaak zó goed dat we ons durven af te vragen of ze niet achteraf in de studio een “Thin Lizzy’ke” hebben gedaan. Ach, misschien maakt dat ook niet zo veel uit, want dit album moet in de eerste plaats dienen als opfrissing/kennismaking/viering ter ere van het heropleven van de band en dat doel dient de plaat zeker. Alle aspecten van het The Tea Party-geluid komen aan bod, van akoestische blues over transcendentale sfeerschepping (inclusief sitars en theremin) tot quasi-stadionrock.

Verdeeld over twee schijfjes en bijna twee uur vinden we zeventien tracks terug. Daarvan staan er veertien in de top zeventien van de volgens last.fm populairste Tea Party-tracks. Door de fans voorgeschoten en voor de fans ingeblikt dus en weerom, waarom niet? De band is bijna zeven jaar weggeweest, een geste van vertrouwelijkheid naar de devote volgers én occasionele luisteraars is een goede basis om je carrière te relanceren. Live From Australia laat immers een band horen die in zo’n goede vorm verkeert dat we ons gaan afvragen of ze niet al die tijd samen zijn blijven jammen.

Hoewel we moeten toegeven dat niet alle nummers ons nog even vers in het geheugen lagen, zijn alle tracks hier herkenbare weergaven van de originelen (maar niet zonder herinterpretaties of uitweidingen, zoals in “Save Me”). Dat maakt het album er natuurlijk alleen maar spannender op. Dat het een livealbum is, hoor je trouwens niet enkel aan de geluidsmix en de ad hoc ingevingen, ook het publiek kan je genoeg horen. Telkens Jeff Martin hen aanmaant hoor je de gretigheid, na ieder succesnummer krijgt hij enthousiaste applausgolven terug. Daar hadden we gerust bij willen zijn.

Eerst waren er een paar optredens in Canada, dan een tour in Australië, dan dit livealbum (eerst voor de Pledgers en dan voor de hele wereld)… Dit lijkt wel op een doelbewuste, stapsgewijze terugkeer van The Tea Party, niet? We hopen er ergens wel op, anderzijds zal het sowieso moeilijk worden om de kwaliteit van hun eigen discografie te overtreffen zoals de selectie op dit livealbum duidelijk aantoont. In ieder geval, ben je al lang fan of prikkelen we nu je interesse, dit album is de aanschaf waard voor de inhoud en niet alleen voor het verhaal.