Youth In Revolt **1/2
Wie nog eens zin heeft in een volkomen onschadelijk, maar
perfect genietbaar indiefilmpje zit goed met ‘Youth In Revolt’, een
amusante, edoch tamelijk clichématige disfunctionele komedie die in
de Benelux geeneens een release werd gegund. Geheel onbegrijpelijk
is dat niet, want het verhaaltje – dat vol zit met half dan wel
volledig geschifte nevenpersonages, gekke situaties en een
animatiesequens hier en daar – valt in dit post-‘Juno’ en ‘Little
Miss Sunshine’-tijdperk verre van origineel te noemen. Gelukkig is
Michael Cera uitstekend en blijkt ook het scenario dik oké.
Cera speelt een zestienjarige knaap met schijnbaar lichte
psychologische problemen die, om het meisje van zijn dromen (Portia
Doubleday) te veroveren, een duivels alter-ego ontwikkelt
(inclusief streepsnorretje) en vervolgens een spoor van vernieling
achterlaat in de naam van de liefde. Michael Cera als diabolische,
op de Franse nouvelle vague gemodelleerde rebel is een geweldige
vondst en ook al valt de rest van de film wat terug te voeren tot
weinig meer dan “Wes Anderson light”, blijft zijn
wanhopige poging om eindelijk eens een goeie griet te scoren
aandoenlijk om naar te kijken.
Geen hoogvlieger dus, wel een tof zaterdagavondfilmpje.
Jackass 3D ***
Ongetwijfeld veel plezieriger om in licht dan wel hevig
benevelde toestand tot u te nemen is ‘Jackass 3D’, misschien wel
het meest overbodige, schofferende, gevaarlijke en leukste
deel uit de ‘Jackass’-reeks totnogtoe. Alle vaste ingrediënten die
van de reeks zo’n succes maakte – lichamelijk geweld, stompzinnige
waaghalzerij, chaotisch getier van enkele idioten, mannelijk naakt
en een uitzonderlijke hoeveelheid lichaamssappen – zijn overvloedig
aanwezig en het zal aan uzelf liggen in hoeverre u daar ook van zal
kunnen genieten. Feit is dat de meeste stunts in werkelijkheid heel
clever in elkaar zitten en door Jeff Tremaine met het
nodige gevoel voor humor en verrassingseffect in beeld worden
gezet.
Niet dat u in ‘Jackass 3D’ opeens dingen moet verwachten zoals
een boodschap, een moraal of een pointe (behalve dan één in de
trant van “en dan valt hij keihard op zijn bek”). Wél maken de
heren geweldig gebruik van de haarscherpe 3D-technologie. Ze gingen
aan de slag peperdure camera’s die tot 1.000 frames per seconde
kunnen schieten, zodat je nu ook elke porie kan zien trillen
wanneer iemand in ultra slow-mo op zijn gezicht wordt
geslagen. Infantiel, zegt u? Misschien, maar scènes zoals de
openingssequens getuigen eveneens van grote inventiviteit en een
ziekelijk gevoel voor humor. Zeg dus wat u wilt, ‘Jackass 3D’ is
geweldig plezant, nà h!
Unstoppable **
Veruit de mannelijkste film van de maand is dan weer
‘Unstoppable’, een gierende testosteronbom van een film over een op
hol geslagen trein die wordt achternagezeten door enkele dappere
arbeiders, gespeeld door Chris ‘Star Trek’ Pine en – haha, een
arbeider! – Denzel Washington. ‘Unstoppable’ is bovendien
ook veruit de luidste film van het jaar, en maakt er een
punt van om elke keer dat er een groot stuk machinerie
voorbijraast, de volumeknop loeihard de hoogte in te jagen.
Omgekeerd evenredig is de spanning die wordt opgewekt door dit
procédé.
Wél indrukwekkend is hoe Tony Scott erin slaagt om werkelijk
élke scène te filmen alsof het een dramatische vechtsequens aan
boord van de U.S.S. Enterprise is. De camera staat geen moment
stil, coole rockmuziek knalt voortdurend door de speakers en zinnen
à la “voor mij een smos kaas, ASAP!” worden vergezeld van
opzwepende percussie. Hoogst opwindend allemaal. Freud zou
overigens een kluif hebben aan al die viriele manskerels die onder
het oog van de natie een dodelijk fallussymbool proberen te
ontmantelen, maar we wijken af.
Zie ‘Unstoppable’ misschien nog het best als de NMBS-variant op
seizoen twee van ‘The Wire’, maar dan geregisseerd door Michael
Bay, inclusief voor de plot compleet onnodige ontploffingen. De
film wordt hier en daar een beetje spannend, maar over het algemeen
zal je hooguit even kunnen gniffelen om de vrolijke stupiditeit van
deze ongegeneerde B-film. Of toch eens allermannelijkst grijnzen.
En als u ons nu even wilt excuseren: onze smos kaas is er!