E1 Entertainment, 2010
Het heeft decennia geduurd, maar in het begin van de
eenentwintigste eeuw heeft Solomon Burke uiteindelijk erkenning
gekregen voor zijn artistiek pionierswerk. Hij werd in 2001
opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame naast
soullegendes zoals Otis Redding, James
Brown en Al Green, die hem al eerder waren voorgegaan.
Daaropvolgend was het album ‘Don’t Give Up On Me’ uit 2002 een
bijzondere bekroning van zijn lange carrière: een aaneenschakeling
van bekende en minder bekende nummers die op Burkes eigenzinnige
wijze werden geïnterpreteerd. Bejubeld door jong en oud, was de
carrière van de Amerikaanse gospel- en soulzanger voor een tweede
maal gestart. ‘Nothing’s Impossible’ is een zoveelste acte de
présence, maar kan zonder schroom meedingen met de ‘betere’
soulmuziek van dit moment.
De stijl van Solomon Burke is nochtans door de jaren heen weinig
veranderd. Sterk geworteld in de gospel, brengt hij een atypische
mix van soul en rythm ’n blues. Zijn handelsmerk is een krachtig en
overtuigend stemgeluid dat bij momenten zeer opzwepend werkt.
Hoewel Burke nog steeds de oude paden bewandelt, geeft hij jonge
soulmuzikanten vaak nog het nakijken. “I don’t ever want to
think about losing you“; het mag naar huidige normen misschien
een beetje flauw klinken, maar de combinatie heeft nog niets aan
overredingskracht ingeboet.
De samenwerking met Willie Mitchell (ex-producer van Al Green) zit
daar misschien voor iets tussen. Net voor zijn overlijden, begin
dit jaar, heeft hij het album ‘Nothing’s Impossible’ geproducet en
voorzien van alle klassieke soulvibes. ‘Everything About
You’ is even een teruggrijpen naar het verleden, met een duidelijke
invloed van blues, gospel en zelfs een klein ondeugend randje.
Wanneer Burke vol passie een eigen dimensie aan de muziek geeft en
daarbij zingt “I love everyting about you“, kan de
luisteraar enkel maar welgemeend meeknikken.
De grootste sterkte van ‘Nothing’s Impossible’ is misschien ook een
nijpend probleem. Burke blijft met zijn klassieke soul mijlenver
weg van moderne invloeden. Waar ‘Don’t Give Up On Me’ nog durfde te
verrassen met een gewaagde inhoud (denk aan ‘None Of Us Are Free’),
blijft dit album vooral beperkt tot tedere uitingen van de liefde.
‘Dreams’ is heerlijk benevelend qua klank en gevoel, maar vaak te
voorzichtig en te lang aanslepend om als statement te
gelden. Titelnummer ‘Nothing’s Impossible’ gaat onder hetzelfde
probleem gebukt: buiten een leuke intermezzo op saxofoon worden er
geen echte gevaren getrotseerd.
Toch ontbreekt het allesbehalve aan goede nummers. ‘You’re Not
Alone’ is funky en spiritueel doordrongen muziek. Het handelt over
eenzaamheid en naastenliefde, bij uitstek een christelijke
thematiek – niet verwonderlijk dat Solomon Burke een graag geziene
gast is bij de paus. Het wordt pas echt plezant bij ‘The Error of
My Ways’: buitensporig veel voeling, een stevige opbouw waarin hij
meermaals met gospel, blues en soul rondstrooit. “It’s been a
few hours, a few days, since I’ve seen the error of my ways“:
vintage Burke, als je het mij vraagt.
Solomon Burke slaagt er desondanks alles in om steeds onderhoudende
muziek te maken. Misschien iets te vaak op een klassieke leest
geschoeid, maar ‘Nothing’s Impossible’ kent weinig grote zwaktes of
dode momenten. Spirituele muziek van de twintigste én
eenentwintigste eeuw met sprankelende vibes en een
persuasieve boodschap.
