Century Media, 2010
Nevermore is een Amerikaanse metalband die werd opgericht in de
grungestad Seattle, tijdens de bloei van de grungemuziek. Daar
hebben ze echter nooit onder te lijden gehad, want de band legde
een vrij succesvol parcours af de voorbije twee decennia met
tournees en fans over de hele wereld. Dit is al de zevende full
length; van de vorige zes werden vooral ‘Dead Heart in a Dead
World’ uit 2000 en ‘This Godless Endeavour’ uit 2005 goed
ontvangen. Of dat terecht was kan ik niet zeggen, want tijdens de
jaren negentig maakten ze op mij weinig indruk en later heb ik
nooit de moeite gedaan om dat te dubbelchecken. Tot nu dus.
Nevermore keert nu terug op het LP-front, na vijf jaar winterslaap
waarin zanger Warrel Dane en gitarist Jeff Loomis – de creatieve as
– een soloalbum uitbrachten en er ook een livealbum was. Ook
tijdens een sabbatical moet de bankrekening gespekt
worden. Dit gezegd zijnde, ‘The Obsidian Conspiracy’ is zeker niet
het werk van een uitgebluste of op geld beluste hardrockgroep. Wel
horen we een moderne heavy metalband met vertrouwen en ervaring.
Dat vertaalt zich ook in de hulp die ze inriepen bij het
opnameproces: de (althans voor de zanger) vertrouwde producer Peter
Wichers en de zeer ervaren mixer Andy Sneap. Dat is allemaal mooi,
maar ze moeten er wel voor uitkijken niet in routineuze formules te
vallen.
Het album start behoorlijk furieus met drie krachtige en overwegend
snelle nummers. Jeff Loomis heeft een voorkeur voor laag gestemde
complexe thrashriffs en die strooit hij zwierig in het rond op
‘Your Poison Throne’ en ‘Moonrise (Through Mirrors of Death). In
opener ‘The Termination Proclamation’ laten ze ook al snel horen
verzot te zijn op grootse refreinen. Dat is eigenlijk een rode
draad doorheen het hele album: het overvloedige gebruik van
refreintjes, gedragen door die krachtige melodieuze stem van Warrel
Dane.
Na het galopperende openingstrio krijgen we hiervan een nog beter
voorbeeld met het episch opgebouwde ‘And the Maiden Spoke’. Dat
nummer van vijf minuten heeft een erg theatraal refreintje, het is
quasi onmogelijk te weerstaan aan de drang mee te zingen en
intussen weidse armgebaren te maken. En zo belanden we op een
drafje al bij nummer vijf (van de tien). Jammer dat er niet echt
erg veel is blijven hangen van wat we tot hier gehoord hebben. Het
klinkt allemaal zo perfect, maar door de snelle opeenvolging van
die hoge vocale uithalen, knappe gierende solo’s en grommende
thrashriffs blijft er eigenlijk weinig van hangen.
Vanaf het midden krijgen we wat meer afwisseling. ‘Emptiness
Unobstructed’ is een meanderende powerballad waarin de zanger zijn
troeven goed kan uitspelen in zowel de zalvende passages als het
heavier einde, alleen dat parlando had niet gehoeven. Met
de ballades is het trouwens nog niet gedaan, want het volgende
nummer – ‘The Blue Marble and the New Soul’ – is ook behoorlijk
rustig, met ondermeer ruimte voor piano. ‘She Comes In Colors’
begint met een uitgesponnen akoestisch stuk vooraleer de finale van
de schijf op volle kracht aan te vatten.
Die is trouwens niet mis: zowel het tweede deel van voornoemd
nummer als de afsluitende titeltrack hakken er redelijk stevig in
met flitsend gitaarwerk en gevarieerde, soms agressieve zang.
Vooral het laatste nummer is echt een hoogtepunt van het album.
Nevermore is terug en de fans zullen er ongetwijfeld van smullen.
De kans bestaat zelfs dat er nog wat nieuwe zieltjes gewonnen
worden, want dit is best goed én toegankelijk materiaal. Wat
oorzaak en gevolg is weet ik niet, maar soms geeft de band wel
degelijk het idee kritiekloos een formule te volgen. Al de factoren
in de formule zijn kwalitatief dik in orde, maar de uitkomst van
het cijferwerk is niet altijd meer dan de som van de delen.
Sommigen zullen dat vergezochte commentaar vinden maar het zorgt er
wel voor dat ik althans deze band nu niet plotseling in het hart ga
sluiten na jaren van veronachtzaming. Maar een sporadische
luisterbeurt kan, zeker als ik op zoek ben naar een vlotte
combinatie van grandeur en heaviness.
http://www.nevermore.tv/
http://www.myspace.com/nevermorefans
