Gizeh Records, 2008
Dan nog maar eens een plaat die ons in de schoot komt gevallen en
een buitengewoon aangename ervaring blijkt. Als de naam Glissando u
iets zegt, dan denkt u misschien aan de muzikale term (want
glissando betekent het glijden van de ene toon naar de andere), of
hebt u hen eventueel gespot op een van de concerten die ze enkele
maanden geleden in ons land brachten. Indien deze naam u niets zegt
en u wel in bent voor een overweldigende en verstillende
luistertrip tijdens late uren, dan is deze nieuwste release van het
Britse Glissando beslist your cup of tea.
Bijna was er geen vervolg op het Glissando-sprookje geschreven,
want het centrale duo Elly May Irving en Richard Knox hield vorig
jaar hun relatie voor bekeken. Glissando had in de voorafgaande
jaren al enkele zeldzaam te krijgen cdr’s uitgebracht maar ook in
2007 nog ‘Loves Are Like Empires’, een compilatie-album met
live-opnames, demo’s en vroeger werk. Het collectief Glissando
heeft steeds uit een altijd veranderd aantal aanvullingen op het
basisduo bestaan, waarbij voor de opnames van ‘With Our Arms…’ –
inderdaad, een heuse clichétitel – vooral op Tom Morris van Her
Name Is Calla beroep is gedaan.
Een mogelijk struikeblok voor fans van dit genre is de stem van
Elly May Irving. Elly May heeft een stem die we eerder met het
gothicgenre associëren maar aangezien Theatre of Tragedy of
Lacrimosa toch niet haar ding bleken, gebruikt ze haar ijzige
klanken voor andere doeleinden. Toegegeven, aanvankelijk hadden we
het er wat moeilijk mee, want een dergelijke stem zorgt voor een
zekere pathetiek, maar eenmaal je de hindernis genomen hebt, zie je
deze stem eerder als een interessante en mooie wending in dit
genre. Vaak lijkt het alsof ze als een op een rots zittende sirene
zingt over de smarten van het leven.
Smart is alomtegenwoordig op deze plaat en is het basisgevoel in de
woordenloze, eenvoudige maar bijzonder mooie opener ‘We Are
Depleting’. Dit betekent zoveel als ‘wij zijn aan het leeglopen’,
een gevoel van machteloosheid dat perfect tot uiting komt in de
lange, warme uithalen van koperblazers. ‘We Are Depleting’ loopt
over in ‘With a Kiss and a Tear’, de eerste confrontatie van de
luisteraar met Elly May’s stem en de eerste pianoballad. Schaarse
piano-akkoorden veranderen in een voorzichtige pianoregen waarbij
de vocals door merg en been snijden en de geleidelijke inbreng van
strijkers, blazers en elektronica de nodige dosis melancholie de
hoogte in jaagt. Sommigen zullen dit klef vinden, wij zien er de
schoonheid zeker van in.
‘Floods’ heeft een te lang, ambient tweede gedeelte maar komt goed
weg in het eerste waarin samenzang voor een Efterklang-gevoel
zorgt. Een sterk duo volgt ‘Floods’: ‘White Silence and the Fragile
Reality’ – aan hun titels is nog wat werk – en ‘Goodbye Red Rose!
This Was Not For You’. Het eerste is een eenvoudige ballad die de
tristesse van Elly May van een trage maar zwaarwegende
pianobegeleiding voorziet. Het tweede duurt nog geen anderhalve
minuut en is een melodieus sterk draaimolentje dat een stuk
mysterieuzer wordt door het gefluister van de frontvrouw. Ook het
vreemd bekkende ‘Grekken’ is het vermelden waard, dit door de
knappe samenzang van Irving met de lage, raspende stem van Dave
Martin (ILikeTrains).
‘With Our Arms Wide Open We March Towards The Burning Sea’ brengt
ons een staaltje knappe soundscapes vanuit Leeds, waarbij Glissando
zich onderscheidt door fabelachtige, vrouwelijke vocals te
verbinden met de melancholie van piano en gitaar. Eentje om je te
laten wegzweven met je armen open naar… euhm… een brandende
zee.
