Ze onderhouden u vlot over de grammaticale eigenaardigheid die de Oxford Comma is, brachten op hun titelloze debuut meer wereldinvloeden samen dan Peter Gabriel in zijn Real Worldstudio’s over de vloer kreeg en staan bovendien straks op Werchter. Behoorlijk clevere jochies, die van Vampire Weekend, en dus mochten ze voor hun optreden op Les Nuits Botanique ook even plaatsnemen voor onze microfoon.
enola: Heren, om maar eens met de deur in huis te vallen: jullie mogen dan van New York zijn, ik vind jullie muziek toch behoorlijk on-Amerikaans: geen bluesy akkoordenschema’s, geen overbodige rockposes,… waren jullie liever als Britten geboren?
Rostam Batmanglij (toetsen): "Misschien heb je wel een punt, maar tegelijk klinken we toch als een boel andere Amerikaanse bands waar we veel naar geluisterd hebben. Vind je ons misschien wat flegmatiek en stiff upper lip? Dat komt omdat Ezra (Koenig, zanger, mvs) een probleem heeft met emoties. Hij zingt dus nogal understated en niet over wat dicht bij zijn hart ligt. Maar goed: we leggen al eens een Britse popplaat van de Beatles of The Kinks op: dat zijn de platen die we met elkaar gemeen hebben, dus dat kan veel verklaren."
Chris Baio (bas): "Onze geest staat open voor vanalles en we luisteren dan ook naar verschillende soorten muziek: je kunt dat niet herleiden tot één plaats of genre."
enola: Jullie plaat bulkt van de Afrikaanse en Caribische ritmes. Een voorliefde van jullie, of een nogal bewuste stap om uit het rockkeurslijf te breken?
Batmanglij: "We zijn op een bepaald moment rond de tafel gaan zitten om bijna abstract te gaan praten over wat we wilden doen, en daarbij werden bepaalde afropopplaten en new wave-acts opgediept. We hielden daar dus al langer van. Uiteindelijk hebben al die invloeden zich dan nog anders vertaald in onze muziek dan we dachten. We schrijven onze songs op een nogal intuïtieve manier en hebben elkaar telkens andere richtingen uitgeduwd. Zo beredeneerd is het dus niet gebeurd. Geen enkel ritme op de plaat is ook onmiddellijk op één bron vast te pinnen. Sommige mensen beweren dat "Mansard Roof" een sokabeat heeft, maar zo hebben wij er nooit over nagedacht."
enola: In een internetessay betoogde een criticus onlangs dat de hele New Weird America-beweging van Devendra Banhart en vrienden eigenlijk een vorm van neokolonialisme is: blanken die zich muziek van andere culturen toe-eigenen als een oude minstrelshow waarbij blanken zwarten spelen. Kan dat over jullie muziek ook niet gezegd worden?
Batmanglij: "Om te beginnen liggen mijn roots in een land dat zelf ooit gekoloniseerd is (Indië, mvs), maar ik ben ook geboren en opgegroeid in de VS en dus een Amerikaan. Ik denk dus niet dat je kunt zeggen dat onze muziek neokolonialistisch is: we hebben niet iets geclaimd dat we niet zelf bedacht hebben. Ik denk dat we voor het grootste deel vrij oorspronkelijke muziek hebben geschreven en niet zomaar iets hebben gepikt."
"Het klopt wel dat er, achteraf gezien, in de jaren tachtig en negentig foute dingen zijn gebeurd met artiesten uit de derde wereld die nooit betaald zijn voor de hooks die ze zongen in een hitsingle. Wij werken anders: we stelen geen stukken van andere artiesten, maar het is niet omdat we beïnvloed zijn door dingen die niet traditioneel Westers zijn, dat we racistisch zijn."
enola: Wat waren jullie plannen toen jullie aan de opnames begonnen? Hoe moest de plaat klinken?
Batmanglij: "Vooraf hebben we niet zoveel afgesproken. Enkel Chris Tomson (drummer, mvs) kwam met veel vinylplaten af omwille van hun drumsound. Heel wat daarvan waren zeldzame Afrikaanse platen."
Baio: "We just kinda tought we should do it. Toen we negen songs hadden, dachten we: als we er nog eentje bij elkaar lullen, hebben we er tien en kunnen we een plaat opnemen. (lacht). Heel veel nummers zijn erg snel en goedkoop opgenomen. We betaalden ongeveer vijftien dollar per uur om de kelder van vrienden te mogen gebruiken om de drums op te nemen. Daar hebben we dan alles over opgenomen op onze appartementjes. Veel daarvan is er gewoon bijna toevallig bij gekomen."
Batmanglij: "Zo zijn de dwarsfluiten toegevoegd doordat ik toen ook aan een filmsoundtrack werkte. Ik had een paar platen van John Brion gehoord en de eerste twee van Fiona Apple, waarop heel wat Chamberlin flutes voorkomen. Van zodra ik dat geluid had gehoord, wilde ik het ook gebruiken."
enola: Iets anders dat opvalt aan de plaat, is de erg cleane productie: dat hebben we niet meer gehoord sinds pakweg "Graceland".
Batmanglij: "Ik heb de plaat zelf geproduced en heb nochtans geprobeerd om hem vuiler te doen klinken. Dat ging niet gemakkelijk, zeker als je zoals ik wil dat het geluid ook helder en fris is. Ik heb mijn best gedaan om de drums als The Strokes te doen klinken, maar het lukte niet. (lacht) Je kunt onze plaat niet met die van Paul Simon of Peter Gabriel vergelijken: daarop gebeurt veel meer dan bij ons. Ach, uiteindelijk klonk ook Nevermind vrij clean, vind ik. Weet je welke plaat ik echt een dirty geluid vind hebben? Bee Thousand van Guided By Voices."
enola: Onze (mvm) vond dat "M79" zo uit een verloren partituur van Bach had kunnen komen. Jij bent klassiek geschoold, speelt dat mee in de muziek die je maakt?
Batmanglij: "That’s nice what he says. Maar uiteindelijk hebben we allemaal wel een muzikale opleiding gehad. En "M79" breekt net allerhande regels waar Bach nooit aan voorbij had durven gaan."
enola: Je hoort wel eens dat klassiek geschoolde muzikanten slechte popmuzikanten zijn omdat hun techniek de creativiteit in de weg kan staan. Vind je dat helemaal incorrect?
Batmanglij: "Als ik muziek probeer te schrijven, denk ik niet aan mijn klassieke scholing, maar probeer ik gewoon op mijn oren te vertrouwen. Op een bepaalde manier probeer ik alles wat ik geleerd heb te negeren."
enola: Kun je dat? Als je al die regels hebt geleerd die Bach niet durfde breken, zit je daar onbewust toch mee in je achterhoofd? Hoe slaag je er in om die achter je te laten?
Batmanglij: "Because I wasn’t trained very well? (lacht) Eigenlijk heeft Ezra veel van die klassieke pianolijntjes bedacht hoor, zeker dat van "M79". Ik heb daarna het stuk geschreven dat daarboven op komt. Ezra is eigenlijk een erg goeie pianist."
enola: Jullie grote doorbraak is er dankzij de blogjes gekomen, een nooit stoppende machine die elk half uur haar nieuwste hype baart. Was het een vloek of een zegen om door dat systeem op de markt te zijn geworpen, toen jullie eigenlijk nog niet eens zo lang bestonden?
Baio: "Op lange termijn maakt het allemaal niet zoveel uit voor de band, maar het is leuk dat er al vroeg over ons werd geschreven, en het wekt vertrouwen. Je wil toch weten wat mensen over je muziek denken? Daarna focus je echter op de muziek en het touren."
"Ik had een blogger die gespecialiseerd is in Afrikaanse muziek een email gestuurd, en die man vond ons leuk en begon over ons te schrijven. That was cool. Het is nogal belachelijk om nu te beweren dat wij enkel en alleen maar door die blogs populair zijn geworden. Uiteindelijk is er niet zoveel verschil met hoe het er twintig jaar geleden aan toeging, alleen gebeurt het nu sneller en via het internet. Maar ik vind niet dat het té snel gaat voor ons: ons debuut is beter geworden dan ik had verwacht, dus dat geeft moed. Ik kijk er al naar uit om er nog één te maken."
enola: Heb je al een idee wat je daarop wil doen?
Batmanglij: "We hebben al wat schetsen en gaan proberen om stukje bij beetje wat op te nemen als we terug thuis zijn. In november gaan we dan opnieuw touren en daarna beginnen we er helemaal aan. Concrete plannen zijn er niet, maar ik vermoed dat we die fluitlijntjes nu wel gaan laten: dat was iets van op ons eerste album, het moet duidelijk zijn dat het nu om ons tweede album draait."
