Botanique, Brussel, 6 maart 2007
Brazilian Girls is op een podium geboren: in de New Yorkse club
Nublu ontmoette zangeres Sabina Sciubba haar drie mannelijke
begeleiders en zetten ze meteen een jamsessie in. Het viertal
besloot er een wekelijkse gewoonte van te maken en het merendeel
van hun titelloze debuutalbum werd er dan ook verwekt. De
eclectische mix van electronica, chanson en bossanova sloeg aan en
aldus stond de groep na de eveneens geslaagde release van de
opvolger ‘Talk To Le Bomb’ woensdag voor een volgestouwde Rotonde.
Dat het hip is om met Brazilian Girls te dwepen behoeft geen
twijfel, maar kunnen zij ook de kritische geest paaien?
Sciubba, voor vele mannelijke aanwezigen alleen al de reden om een
kijkje te komen nemen, verscheen piekfijn uitgedost ten tonele:
botjes met spitse naaldhakken, een spannend en grotendeels
transparant truitje en een bos tuile rond de linkerschouder. Voor
een keer ook geen masker of blinderende zonnebril, hoewel haar ogen
grotendeels verscholen zaten achter een lange froufrou. Met een
kreuntje zette ze ‘Lazy Lover’ (misschien beter bekend als een van
de deuntjes uit de Axe-commercials) in, een sensueel stukje lounge
dat de gemiddelde lichaamstemperatuur al met enkele graden deed
toenemen. Op dit elan bouwde het meer elektronische doch nog steeds
ultra-verleidelijke ‘Jigue’ voort. ‘Dance Till The Morning’,
triphop uitlopend in een dromerige finale, en ‘Sexy Asshole’,
stijlvolle electro met dreunende beats, vulden het rijtje aan, dat
zo een beginluik vormde met class all the way.
Na de overweldigende aftrap kregen we een onevenwichtiger
voortzetting, waarin ook enkele kleine kantjes zichtbaar werden. De
symbiose van ‘Don’t Stop’ en ‘All About Us’ kreeg door een te lang
aangehouden monotone beat een vervelend staartje. Deze kwaal viel
hier het meest op, maar dook doorheen de gehele set op, waardoor
enkele hitsige tracks lauw uitliepen. Een ander minpunt was dat de
vele samples en de vaak vervormde vocals het live-gevoel nu en dan
onderdrukten. Dit werd vooral duidelijk bij ‘Just One Of Those
Things’, dat meer als een remix dan als een cover aanvoelde. Het
gros van de aanwezigen maalde hier niet om en liet hun party
mood op geen enkel moment onderbreken. Toegegeven, op de
electroclash van ‘La Territoire’ en het technorockfeestje ‘Never
Met A German’ (waarbij op het einde de stroboscoop even werd
aangeschakeld), was het onmogelijk om stil te blijven staan, maar
de trance die de aftrap genereerde, kon toch niet aangehouden
worden.
Hoewel het optreden geen hindernisloos parcours was, werd wel in
schoonheid geëindigd. Eerst met ‘Pussy’, de officiële afsluiter met
een sterke reggaetoets, en even later met een ijzersterke bisronde.
Hiervoor hadden de Girls een perfecte collage van de overbrugging
tussen Joan Jett-rock en drum ‘n’ bass (‘Problem’), een duisterder,
down-tempo ‘Nicotine’ en de disco-chanson ‘Sirènes De La Fête’
opgespaard. Aldus keerden we toch tevreden terug, al was Sciubba
hiervoor de voornaamste reden. Het trio muzikanten dat zich achter
haar schaart, stond comfortabel op het podium maar zocht, op de
lofzang van bassist Jesse Murphy aan het einde na, geen contact met
het publiek. Sabina daarentegen is met haar ondeugende en lichtjes
arrogante attitude de perfecte frontvrouw. Zij was vastbesloten een
feestje te bouwen en zorgde voor een uiterst ongedwongen sfeertje
door het publiek zelfs op het podium te inviteren aangezien daar
toch wat meer plaats voor enkele moves was. Het moge dan
niet het perfecte concert geweest zijn, Brazilian Girls slaagde er
wel in de Rotonde anderhalf uur lang tot een dampende club om te
toveren waarin wij voor een keer geen alcoholische boost nodig
hadden om los te komen.
