Nu de zon, ondanks enkele mooie nazomerdagen, steeds minder gul wordt, moeten ook wij als laatste stijfkoppen definitief afscheid nemen van de zomer. Dat doen we geleidelijk aan, met de feelgood klanken op From The Roots To The Shoots van Max Sedgley, de man verantwoordelijk voor "Happy".
Dat nummer ("Happy (Make You Happy)")was twee zomers geleden al een hit en werd zelfs een instant klassieker. Hoewel het nummer al vijf jaar af was, kwam het toen pas uit, en nu is er uiteindelijk het debuutalbum. De Brit gaf zichzelf welgeteld vijf jaar om het te maken nadat hij zijn studies afsloot. Net aan het eind van die termijn kreeg "Happy" massale media-aandacht en in die langgerekte slipstream verschijnt zijn album. En voor een goed begrip: dat heeft meer te bieden dan alleen maar die hitsingle.
Omdat het nogal moeilijk is om de stijl van Max Sedgley precies te beschrijven, kunnen we best even kijken naar wat hem zoal beïnvloed heeft. Zijn vader beschikte over een indrukwekkende verzameling soul, funk en R&B platen. Zijn moeder had familie in Jamaica. Zelf leerde hij viool, piano en drum spelen. Tijdens zijn muzikale opleiding aan de universiteit leerde hij Mozart en Beethoven kennen, terwijl hij in het Edinburghse nachtleven niet alleen aan de nodige alcohol werd blootgesteld, maar vooral aan house, hiphop en drum ’n’ bass. Nogal een uitdaging om uit dat alles een homogeen geluid te persen, als u het ons vraagt.
Toch slaagt de heer Sedgley daar wonderwel in. Met funk als leidraad caprioleert From The Roots To The Shoots tussen verschillende genres die perfect dienst doen als gangmaker van de avond. "Happy (Make You Happy)" — we kunnen er niet omheen — legt de lat meteen hoog, met dreigende basklanken en opzwepende blazers. Ook "I’ve Been Waiting" tapt uit dat vaatje. Een combinatie van het analoge met het digitale blijft volgens Sedgley eeuwig actueel klinken. Een gedurfde stelling, maar we kunnen hem moeilijk ongelijk geven.
Met "Celebrity" toont Max Sedgley dat hij ook niet vies is van een dosis electroclash. Sleazy, maar toch met de nodige klasse: een cocktailjurk met niets eronder. Terug naar de old school dan met "Devil Inside", denk "Theme From Shaft" intro’s en Mustangs in achtervolging. Een eerste rustpunt, "Slowly", is zo goed dat we haast in onze zetel verdrinken. Een loungy en nachtelijk sfeertje waarin Z-Star de rol van diva vervult. Strijkers en vocals die even smooth uit de boxen glijden als smeltende boter in een anti-aanbakpan.
Blijf gerust nog even zitten, want "You Can" doet dienst als brug terwijl een door helium aangedreven synthlijntje zich dartel door het nummer werkt. Dit plaatje houdt woord en blijft ons op de meest uiteenlopende invloeden trakteren Hoewel het eerste deel sterker is, krijgen we nog eighties’ soundtrackmateriaal in een jasje van Prince ("Set It Free") en wordt er zelfs gerapt terwijl gastzangeres Alice Russell de vocale fundamenten levert ("Déja Vu"). Het is zeker niet gelogen als je From The Roots To The Shoot even veelzijdig als een Zwitsers zakmes noemt.
Afgesloten wordt er met het soulvolle "Two Way Thing" en loungenummer "Ego Spiritual". Max Sedgley kan als geen ander op plaat vatten hoe je het verleden met de toekomst kunt combineren, zonder te gaan stelen of platgetreden paden te bewandelen. Het is knap om te zien hoe hij door de jaren heen als een spons door het muzieklandschap reisde en daar nu de essentie uit puurt. Welke nummers u het meest boeien, zal misschien veranderen met de jaren en met uw interesses, maar dit plaatje is alvast voldoende gewapend om vele genres en hypes te overleven.
