Debuteren met twee fraai vormgegeven boeken bij een prestigieuze uitgeverij, het is niet elke auteur van stripverhalen gegeven. Nederlander Erik De Graaf speelde het echter klaar met zijn twee bundels van autobiografische kortverhalen, Verbleekte Herinneringen en Gekleurd Geheugen. Hierin vertelt hij op een gestileerde manier over enkele anekdotes en markante voorvallen uit zijn jeugd.
Als kleine jongen kijkt Muis op naar zijn opa. Hij bewondert diens spierballen en wil later beslist ook zo’n stoer lijf. Opa verzekert Muis dat ooievaarsvet ideaal is om spierballen te krijgen. Zo gaat de kleine Muis op zoek in alle winkels van het dorp. Wanneer hij dan een pot weet te bemachtigen, blijkt dit vet doodgewone bruine zeep te zijn en beseft Muis dat zijn familie en kennissen hem hebben beetgenomen.
Dit is een korte samenvatting van het eerste verhaal uit Verbleekte Herinneringen. Het typeert op een duidelijke manier de sfeer in de stripverhalen van De Graaf. Hij brengt vooral de plezierige jeugdherinneringen aan bod, soms gecombineerd met een spannend kantje. Hij maakt deze verhalen vanuit een nostalgische reflex, en dat laat hij duidelijk merken.
Ook de tekenstijl ademt die sfeer uit van lang vervlogen, onbezorgde tijden. Dankzij het matte papier en de wat verbleekte kleuren weet de auteur in alle aspecten van zijn werk eenzelfde sfeer te creëren. Wat de lay-out en de tekeningen betreft, verbaasde het ons dat we hier met een debutant te maken hebben. Zijn achtergrond maakt echter veel duidelijk.
Erik De Graaf studeerde aan de kunstacademie van Rotterdam, maar vond nadien werk als grafisch ontwerper. Ondertussen heeft hij zich daarin opgewerkt tot een leidinggevende functie. Toch bleef één jeugdpassie van hem overeind: het stripverhaal. Op 40-jarige leeftijd vindt hij nu de tijd rijp voor een eerste eigen stripverhaal. Daarbij valt meteen zijn beroepsachtergrond op. De hele vormgeving van het album ademt iets sfeervols en nostalgisch uit, maar anderzijds blijven de verhalen zelf wel nog iets te statisch, te weinig levendig. Voorlopig weet De Graaf zijn onmiskenbare tekentalent nog niet met een vlot verhaal te combineren. In het werk van grote voorbeelden als Yves Chaland en Seth zien we die combinatie daarentegen wel aanwezig. Dergelijke ervaren stripmakers vergelijken met een nieuweling is echter onmogelijk.
Met deze twee eerste albums staat Erik De Graaf al verder dan vele, reeds jaren aanmodderende stripmakers. Het is daarnaast ook uitzonderlijk in het Nederlandse taalgebied een auteur te zien met zoveel aandacht voor de vormgeving van zijn albums. Verbleekte Herinneringen en Gekleurd Geheugen zijn dan ook twee boeken van een auteur die je in de gaten moet houden. Nederland is een beloftevolle debutant rijker, men zegge het voort.
