Sony BMG, 2008
Van de drie dames die ooit de laatste dagen en aldus hoogtepunten
van Destiny’s Child meemaakten, heeft Kelly Rowland het het minst
onder de markt. Beyoncé katapulteerde zich als voortrekker richting
supersterrendom en Michelle Williams vond onderdak in het gospel-
en musicalcircuit. Kelly probeerde enkele hitjes te scoren, maar op
‘Dilemma’ na hebben we daar maar weinig van gemerkt. Na de
behoorlijke flop ‘Simply Deep’ ging ook haar tweede soloplaat ‘Ms.
Kelly’ onopgemerkt voorbij. Een heruitgave moet nu een herkansing
bieden.
Tot hiertoe heeft Rowland met deze tweede poging haar hitpotentieel
nog geen boost kunnen geven. De Eve-samenwerking ‘Like This’
circuleerde even op TMF, maar was veel te clichématig om potten te
breken. Achter de productietafels is er goed geluisterd naar
Kelis‘
‘Bossy’, maar even was men vergeten dat Kelly nog steeds een ideale
schoondochter is en dus niet als brulboei met attitude verkocht kan
worden. Om naar een nummer één te vissen, is er voor de rest maar
één kandidaat op dit schijfje te vinden: de Freemasons-edit van
‘Work’. Een nummer dat uit de kast van Beyoncé opgediept lijkt,
maar met de tribal beats van ‘Baby Boy’ radicaler naar de dansvloer
trekt.
Toch mocht ook deze release niet baten, en voor de rest heeft
Rowland niet de beste keuzes gemaakt om deze nieuwe editie extra te
peperen. Weg is de Snoop Dogg-samenwerking ‘Ghetto’; vervangen door
de Bobby Womack-cover ‘Daylight’: een sympathiek deuntje waarbij de
gastbijdrage van derderangsrapper Travis McCoy echter noch een
grote naam noch een wezenlijke muzikale aanvulling kan bieden. Het
aardige ‘Comeback’ is nog enkel in remixvorm aanwezig: een
opgezwollen, goedkope herwerking die net uit een ‘Queer As
Folk’-compilatie weggelopen lijkt. Nadat dit album al langer dan
nodig in de makelij bleef om meer uptempo-materiaal te integreren,
is op deze versie 2.0 het gemiddelde toerental bovendien nog enkele
percentages naar beneden getrokken. Begrijpe mag wie begrijpe
kan.
Het moet gezegd, met de ballades komt Rowland wel een stuk beter
weg dan ex-opperhoofd Knowles, die van haar eerste soloplaat
‘Dangerously In Love’ op de singles na een doodsaaie bedoening
maakte vol lome midtempo’s. Kelly durft resoluter voor de slows te
kiezen in plaats van de vlees-noch-vis-songs. Hoewel onze
verbitterde geest in feite spontaan zou moeten kokhalzen bij de
klassieke lovesong ‘Unity’, klinkt die dankzij het goed gedoseerde
stroopgehalte toch veel te charmant om af te kraken. Ook ‘Love’
laat het niet te ver komen: het epische refrein doet wel even aan
Whitney Houston denken, maar dankzij de toegevoegde beats en de
versnelde bridge doet het toch niet al te melig aan. Rowland moet
ook niet altijd zo nodig pathetisch klinken. ‘Better Without You’
is een breakup-song, maar dan wel eentje die volwassen en sensueel
klinkt.
Sommige nummers slaan toch op dramatische wijze overboord. ‘Broken’
kan nog dienst doen als geluidsband bij een episode van ‘Gilmore
Girls’, maar is meteen na consumptie verteerd, aangezien een
dergelijke song de voorbije tien jaar al op honderden r’n’b-platen
verschenen is. Een overdosis suiker als ‘This Is Love’ is dan weer
niet te digesteren. De combinatie van het overdreven melige
arrangement en de platgekauwde lyrics (“The poor will start to
laugh / Even the rich will start to cry / It can sneak up like a
soldier / It can wake you up at night”) gaat te ver over de
grens van wat goede smaak toelaat. De Mariah Carey-kloon ‘Love
Again’ komt er nog bekaaider vanaf: het overgeaffecteerde,
engelachtig gezongen verhaal van een gekwetste vrouw.
In de missie om alsnog een chartbuster te lanceren, zal ‘Ms. Kelly:
Deluxe Edition’ falen door een acuut gebrek aan instant
aanstekelijk materiaal. Een eigen stem kan Rowland ook niet vinden
– de helft van dit album had even goed door Brandy opgenomen kunnen
worden – maar in tegenstelling tot haar collega’s vergaloppeert ze
zich minder in een manisch doorploegen van toonladders. Ook al is
het zeker niet altijd raak, haar trager materiaal kan een pak
minder klef klinken. Aan het sterrenfirmament zal Kelly Rowland
nooit meer zo fel schitteren als in de Destiny’s Child-dagen, maar
als underdog kan ze op deze manier wel nog even mee.
Download deze plaat legaal via iTunes
