En daar zijn ze dan terug. Alsof het gisteren was, staat Slowdive er weer met nieuwe single “Kisses”. Zes jaar na die vorige plaat blijkt de reünie een verlengstuk te krijgen.
Slowdive is een van de grote namen uit de shoegaze-scene, een genre dat eind jaren tachtig, begin jaren negentig van de vorige eeuw ontstond en zich kenmerkte door een relatief traag tempo en songs waarin engelenzang werd overstemd door een muur van gitaren. Toen de Britpop helemaal losbarstte en bands als Oasis, Blur of Suede de dienst uitmaakten, werd shoegaze plots volledig onhip en werden de overblijvende fans van die muziek in het gezicht uitgelachen – ja, het doet nog steeds pijn, Philippe Wauters van 4 Latijn-Grieks.
Rachel Goswell en Neil Halstead, de meest vooraanstaande leden van de band die indertijd ook nog eens hun eigen relatiebreuk moesten verwerken, hielden er in 1995 gedesillusioneerd mee op. Voor ons en blijkbaar toch ook nog vele anderen was het in 2014 dus Groot Nieuws dat Slowdive weer bij elkaar gekomen was voor enkele optredens, waaronder Pukkelpop. Daar bleef het echter niet bij; in 2017 brachten ze na 22 jaar zowaar een nieuw album uit. Die lange periode had hen duidelijk deugd gedaan, het album klonk fris en tijdloos en borduurde voort op de sound van hun eerste drie platen, maar de band voegde er dat kleine beetje extra aan toe. Volwassener, iets meer uptempo, maar nog steeds honderd procent herkenbaar.
Ook deze keer heeft Slowdive de tijd genomen, zes jaar om precies te zijn, want in september komt met Everything Is Alive hun vijfde langspeler uit. De vooruitgeschoven single “Kisses” stelt ons meteen helemaal gerust: Slowdive kan het nog steeds. De song had net zo goed op het vorige album kunnen staan: na een korte intro met synth en een Cure-achtig gitaartje, legt de warme stem van Halstead de luisteraar meteen in een balsemend badje. Helemaal mooi wordt het uiteraard wanneer Goswell invalt, dan verdwijnen tijd en ruimte voor heel even. “Kisses” doet smachten naar dat nieuwe album. Slowdive is terug van nooit weggeweest en is nu een volwassen versie van zichzelf die perfect weet hoe de ideale dromerige popsong te maken. Ze nemen er hun tijd voor, maar het resultaat mag er absoluut zijn. Zou er in augustus nog ergens plaats zijn op een niet nader genoemde wei ter hoogte van Kiewit?
