In galerie D’Apostrof in het Oost-Vlaamse Meigem zijn tien actuele beeldende kunstenaars aan zet. Drie weken lang tonen ze elk twee werken: één wordt geselecteerd door de curator en bevat vaatwerk of heeft een link met vaatwerk, een ander wordt in overleg gekozen. Het resultaat is een esthetische babbel tussen pot en kunst waardoor duidelijk wordt waarom de titel A Pro Pot, zo toepasselijk is.
Curator Trees De Mits vertrekt voor deze expo vanuit haar jarenlange fascinatie voor vaas, pot, kom, bord en ander vaatwerk in de hedendaagse kunst. Een niet zo vreemde fascinatie als je weet dat cultuur pas kan ontstaan wanneer men beschikt over een inhoudsvat. Zelf verwijst ze hiervoor naar de Japanse Jomonpotten die al werden gedraaid in het elfde millennium voor Christus. Inhoudsvaten zijn echter zo oud als de mens, want wie wil overleven, heeft ze nodig.
Het gaat dus over potten. Toch eindigt de titel A Pro Pot, met een komma en niet met een punt. Daar zijn twee redenen voor: dit is het beginpunt van een reeks tentoonstellingen én de expo gaat verder na de komma en gaat dus niet over potten alleen. Wie denkt hedendaags vaatwerk te zien, komt bedrogen uit. In het strakke, goed belichte open entrepot in de Pastoriestraat wordt de relatie tussen pot en kunst onderzocht. Dit gaat verder dan het klassieke filosofische spanningsveld tussen vorm en inhoud. Het kunstzinnig schouwspel in de kunstruimte is er een met zeer diepzinnige reflecties.
Wie de zaal bezoekt, botst op een centraal hangende assemblage van Johan Gelper. Ze bestaat uit roze lamellen die gedrapeerd worden en samenvloeien in één lamel die in drie bakstenen op de grond aarding vindt. De titel “Geotropisme” verklaart wat we zien. Geotropie is de natuurwet die de wortels van een plant in de richting van de zwaartekracht laat groeien. Omgekeerd is er ook ‘negatieve geotropie’, die de bovengrondse plant in de richting van de zon laat groeien. Deze wetenschap is Gelpers’ artistieke verbeelding.
Wat verder vinden we nog een desoriënterende assemblage. Roeland Tweelinckx neemt twee alledaagse voorwerpen en plaatst ze in een poëtisch verband. Met “How Soon Is Now” laat hij de twee objecten met elkaar spreken. Alsof de omgekeerde Chinese vaas iets in het oor fluistert van het brandblusapparaat. Zijn ze verwikkeld in een amoureuze omhelzing waarbij de ene smelt voor de andere?
En zo fileert de expo de semiotiek van elk koppel kunstwerken – mét en zonder vaas. Wie graag betekenissen zoekt, raden we aan om het eenvoudige cahier met info aan te schaffen voor 4 euro. Daarin geeft kunstcritica Lut Pil een begrijpelijke uitleg bij elke kunstenaar en bij elk kunstwerk. Want sommige zaken kan je – hoe kan het ook anders – niet zelf bedenken.
Soms lijkt het echter té ver gezocht. Zo choqueert Christof Lezaire de toeschouwer met een werk bestaande uit een gebruikte dweil en een geschilderde zon. Als uitleg: de zon toont zich als hemellichaam dat zich verwarmt aan de alledaagse werkelijkheid. Daar moeten we even van slikken. En toch, na een tijdje dringt ook hier de inhoudelijke schoonheid van dit kunstwerk langzaam door.
Want wat verwachten we vandaag van kunstenaars? Daar gaat het net om. Vorm kan niet zonder inhoud, en inhoud kan niet zonder vorm. Wie zin heeft om zijn gedachten te vormen of op zoek is naar wat inhoud: een bezoek aan D’Apostrof in het Oost-Vlaamse akkerland is de omweg langs smalle landwegels waard. In de galerie zijn alle werken te koop – de kans om te beleggen in kunst na de komma.
A Pro Pot, in galerij D’Apostrof, loopt nog tot 5 februari 2023. Open van vrijdag tot zondag van 15 tot 18 uur of op afspraak.
