Van donderdag 30 mei tot en met zaterdag 1 juni is het weer postrocken geblazen in het Oost-Vlaamse Velzeke. Voor de vijftiende keer al is dunk!festival the place to be voor postrock uit alle windstreken, de meest intense postmetal en aanverwante genres. Opvallende bands dit jaar zijn de Chilenen van Osorezan en Sistemas Inestables, die op de eerste festivaldag op de Main Stage mogen spelen. Maar het is niet de eerste keer dat het land er vertegenwoordigd is.
De allereerste Chileense band die mocht aantreden in Velzeke was Baikonur in 2016, die tot dan toe nog nooit in Europa hadden gespeeld. Ze stelden niet teleur op de Main Stage, integendeel! “Dromerig maar niet te, dramatisch maar niet te, episch maar niet te. About the right amount of everything dus”, lazen we in een recensie van de editie van drie jaar geleden. In 2017 speelde La Ciencia Simple op het festival en vorig jaar konden de dunk!-bezoekers kennis maken met Gevaudan en Tortuganónima. Verantwoordelijke voor het doorsluizen van het beste Chileense postrockgeweld is Rodrigo Jarque, oprichter van het label LeRockPsicophonique. “Voor 2016 kende ik het festival al jaren, maar ik wou het festival een sterke band aanbieden. Wout en Luc (de organisatoren van dunk!festival, nvdr) zijn altijd zeer gastvrij geweest en ik denk dat zij pioniers waren in het openen van deuren voor postrock uit alle werelddelen.”
“Ik heb LeRockPsicophonique opgericht in 2006, toen ik mijn soloalbum Monstruos Bajo La Cama uitbracht. Ik was op zoek naar een label om de muziek uit te brengen, ook in de VS en Europa, maar ik kreeg van niemand een antwoord. Daarop besloot ik de muziek dan maar zelf uit te brengen. Ik herinner me dat ik op dat moment niet eens een computer had, dus ik moest hulp zoeken bij een vriend. Het album dat ik dan zelf uitgebracht had, kreeg wel meteen zeer goede recensies in Chili en zette me op de radar van gespecialiseerde media. Ik zag daarin een kans om een eigen label op te richten. Even later vroegen enkele bevriende bands of ik hun muziek wou uitbrengen. En zo is het begonnen. Sinds 2014 brengen we meerdere releases per jaar uit.”
Labirinto
Het grote publiek maakte voor het eerst kennis met Latijns-Amerikaanse postrock op dunk! 2013. Labirinto die voor de primeur zorgde. Het kwintet werd opgericht in 2004 in São Paulo, kan op muzikaal vlak tussen Mogwai en Red Sparowes gesitueerd worden en staat ook bekend om zijn intense liveshows. In 2015 mocht de band terugkeren. Ook dit jaar staan de Brazilianen op dunk!festival met een nieuwe plaat (Divino Afflante Spiritu) op zak. “Labirinto is een grote band in Latijns-Amerika. Je kan wel zeggen dat het met hen hier allemaal begonnen is. Vooral de laatste vijf jaar is postrock gestaag gegroeid in Latijns-Amerika. Bijna elke dag zie je hier nieuwe bands opduiken. Brazilië is wel altijd een apart geval geweest in Latijns-Amerika. In vergelijking met andere landen is de lokale muziekindustrie in Brazilië altijd voorop geweest.”
De bands die zorgden voor de introductie van postrock in Latijns-Amerika waren volgens onze gesprekspartner Do Make Say Think, Slint, God Is An astronaut, Tortoise, Mogwai, Explosions In The Sky en Sigur Rós, en meer bepaald aan het eind van de jaren 90. Maar wie was dan de eerste postrockband uit Chili? “Dat is een heel goede vraag. Er zijn enkele instrumentale bands die begonnen in de jaren negentig, maar die niet helemaal onder het label postrock kunnen worden geplaatst, zoals Akinetón Retard. Hoe dan ook, ze ademen de geest van het genre uit, op een zeer Tortoise-achtige manier. Daarnaast zijn ook Nhur (ze openden voor Mogwai in 1998) en Dizzlecsiko voorlopers. Ze bereidden de weg voor de postrockbands die vandaag en de voorbije jaren ontstonden. Volgens mij is Baikonur de eerste échte postrockband uit Chili.”
Melancholie
En hoe staat het vandaag met de Chileense postrockscene? Jarque: “Ik kan zelfs zeggen dat postrock hier een booming genre is, en dat is de belangrijkste reden waarom ik het werk met LeRockPsicophonique zo graag doe. Ik wil de muziek die hier gemaakt wordt voor iedereen zichtbaar maken. Chili is een vruchtbare bodem voor postrock vanwege de melancholie. Het heeft niets te maken met verdriet of depressie. Het is een manier om naar dingen in het leven te kijken en daardoor voelen mensen er zich zo innig mee verbonden. Misschien heeft het ook te maken met de geschiedenis en de geografie van Chili. Maar ik ben er vrij zeker van dat Chili de plaats is in Latijns-Amerika waar postrock het meest worden beluisterd. Ik sprak er een paar maanden geleden met Adam (Marvy, nvdr) van Do Make Say Think over en hij gaf me gelijk. Ook Neil Halstead van Slowdive, die meewerkte aan het nieuwste album van mijn band Inverness, vond dat ook.”
“Shoegaze, postrock, droompop en acts als Radiohead hebben muziekliefhebbers hier altijd al in hun greep gehad”, aldus Jarque. “Vorig jaar startten we trouwens ons eigen postrockfestival in de hoofdstad Santiago: LeRock Fest. Dit jaar stonden Daughters, A Place to Bury Strangers en uiteraard veel postrock uit Latijns-Amerika geprogrammeerd. Forever Alone Fest in Mexico is dus niet langer het enige postrockfestival van Latijns-Amerika.”
