Met de intense (s)trip eenverhaal keert Gipi terug in het Nederlands. De tijd heeft niet stilgestaan. Wie hem kent van ouder vertaald werk, zal verrast opkijken.
Rauwe emotie. Dat staat in het stripwerk van Gian Alfonso Pacinotti (kortweg Gipi) sinds 2003 centraal. Zijn personages zijn vaak mensen in de marge, kleine boefjes of zwakke figuren die zich door de omstandigheden laten meesleuren. Eerder werden al Aantekeningen voor een Oorlogsverhaal (Oog & Blik, 2006) en De Onschuldigen (Oog & Blik, 2006) vertaald naar het Nederlands. Toch is zijn oeuvre heel wat omvangrijker dan deze enkele boeken. Zowel grafisch als narratief heeft zijn werk zich sinds 2006 verder ontwikkeld. Met eenverhaal verschijnt nu zijn meest recente album opnieuw bij Oog & Blik.
Silvano Landi is een bekend schrijver. Hij is gefascineerd door een collectie brieven van zijn grootvader Mauro. Deze schreef die terwijl hij aan het front vocht tijdens de Eerste Wereldoorlog. Wanneer Silvano bijna vijftig wordt, raakt hij helemaal in de war. Realiteit en ingebeelde ervaringen vermengen zich in zijn geest. Hij belandt dan ook in de kliniek waar hij onderzocht wordt. Het verhaal dat Gipi vertelt, is echter puur dat van Silvano. De lezer kan de beeldenstroom volgen via een wirwar aan fragmenten die de pagina’s van eenverhaal vormen. Gipi vermengt het verhaal van Silvano met fragmenten uit het leven van Mauro Landi. Beide gaan steeds meer in elkaar over. Het beeld van de boom is een van die zaken die de twee verbindt en die meteen ook op de cover van dit album terechtgekomen is.
Gipi breidt het fragmentarische van zijn verhaal ook uit naar de tekeningen. Hij wisselt tussen zwart-wit pentekeningen en prachtige geschilderde pagina’s. In het begin van het album is het even wennen aan deze werkwijze. We werden er meteen in gegooid zonder een zachte aanloop. Na een tiental bladzijden werkt de vertelstijl van Gipi echter wel verslavend. Zolang je de concentratie hoog houdt, is eenverhaal een strip die veel voldoening kan geven. Gipi geeft nog minder dan in zijn eerdere werk de lezer de pap in de mond. Er wordt aandacht verwacht en het is een oefening om zelf links te leggen zodat de parallellen tussen de werelden van Silvano en Mauro duidelijk worden.
Het werk van Gipi is doorheen de jaren geëvolueerd van charmante, geëngageerde vertellingen naar complexe albums waarin begin en einde helemaal niet meer vast liggen. Op bepaalde momenten in dit album bleven we nog wat op onze honger. Soms waren de verbanden die Gipi probeerde te leggen, net te los of te toevallig om het verhaal van Silvano Landi een duidelijke eenheid te geven. Het gaat er daarbij niet om dat we een klassiek verhaal verwachten. Toch zou een ervaren auteur sterker moeten zijn om binnen het experiment met vorm en verhaal een sterkere eenheid te behouden. Nu was het contrast tussen de verhalen van Silvano en Mauro soms nog te groot, waardoor het soms eerder over twee aparte verhalen leek te gaan, dan dat de verbanden tussen beide versterkt werden.
Oog & Blik leek tot voor kort uitgeblust te zijn, na het vertrek van bezieler Hansje Joustra. Ook de afgelopen aanbiedingen van de uitgeverij leken maar weinig boeiend of verrassend materiaal meer te bevatten. Dit voorjaar hebben ze met deze Gipi en het binnenkort te verschijnen De Aanslag van Milan Hulsing (naar de roman van Harry Mulisch) toch opnieuw twee kleppers in huis. Ondanks de tekortkomingen is eenverhaal een sterk voorbeeld van wat een graphic novel kan bereiken.
