Het derde deel van deze trilogie moet de afsluiter zijn van een redelijk eerste en zeer sterk tweede deel. Robin en Charlotte Molton kwamen al dichter bij de oplossing. En toegegeven: de afwikkeling behoort tot het kruim van het detectiveverhaal.
Het onderzoek van de Special Branch naar de cold case, waarbij het 20 jaar oude gemummificeerde lijk in de dubbele wand van een scheepswrak werd gevonden, loopt nog door. Intussen wisten ze al de identiteit van het lichaam te achterhalen. Hoewel de oplossing van dit onderzoek al voor dit derde deel werd aangekondigd, trakteert Roger Seiter ons op de afwikkeling van elk nog onopgelost mysterie.
Alles nam een onverwachte wending na de verschijning van de tweelingzus van Sarah Volpes, de vermeende zus van het gevonden lichaam. Zij zorgt ervoor dat Charlotte en Robin enkele mistige punten in hun onderzoek kunnen opklaren. Zo komen ze te weten dat Sarah op basis van enkele nieuwe onthullingen een detective ingehuurd had om bewijzen te vinden van de financiële verduistering rond de bouw van het schip “Great Eastern”, die tot de ondergang van hun vader had geleid.
Ondanks het feit dat alles nog in de richting van admiraal Cavanagh wijst, wordt die laatste dood aangetroffen in zijn huis, samen met een andere verdachte, Tilsey. Beiden zijn omgekomen door een slangenbeet van een van de cobra’s van Cavanagh. De zaak kan geseponeerd worden, lijkt het. Maar dat is buiten onze speurders gerekend. Zij ruiken dat dit zaakje wel wat meer verbergt en dan vooral op hoger politiek niveau. De hulp van Pilaster van Scotland Yard en lord Launceston, een vechtgrage edelman, is meer dan welkom. Zeker om de regels van het onderzoek te omzeilen.
Met de afwikkeling zet Seiter duidelijk de deur open voor een volgende reeks met deze personages. En kijk, in Frankrijk is deel 4, de start van een nieuw onderzoek, intussen al even een feit. De scenarist is hier duidelijk steeds zijn verhaal trouw gebleven. Dat heeft ervoor gezorgd dat hij ons een passioneel en helder politieverhaal heeft aangeleverd. Telkens er een ander deel uitkwam, was het dus altijd simpel om het vorige deel nog eens diagonaal door te nemen zonder te verdwalen in personages en details en vooral, zonder de logica van het verhaal te verliezen.
Niet iedereen is fan van de samenwerking met Hamo, hoewel we hem zien groeien in het uitwerken van zijn personages. Het simpele karikaturale van deel 1 ebt wat weg naar het einde toe. En als we de eerste platen van deel 4 mogen geloven, behoren de ‘dikke neuzen’ al helemaal tot het verleden. Ook het kleurgebruik, waarbij de reconstructiescenes in sepia worden weergegeven, is zeer doordacht.
We hebben dus te maken met een groeier en dat schept heel wat verwachtingen voor het vervolg. De sterren staan gunstig: een mythische politie-eenheid (Special Branch), een gedroomd duo van broer en zus, de opkomst van nieuwe forensische technieken en het decor van de industriële revolutie in Groot-Brittannië. Er zijn al succesvolle televisieseries gemaakt met minder sterke gegevens. Special Branch lijkt dus zeker een blijver in het stripuniversum.
