De stemmen zijn geteld en de kaarten gelegd. Wat blijkt? Enola is niet aan zet en kon in alle rust vertrekken naar Brussel, waar Les Nuits Botanique stilaan op zijn einde loopt. Vanavond worden twee van de meest besproken bands tegenover elkaar uitgespeeld: The War On Drugs in de Rotonde en Jungle in de Orangerie.
Laat het leeuwendeel van onze collega’s zich maar neerbuigend uitlaten over de “Sound of”-lijst van de Britse omroep BBC. Wij vinden er jaar na jaar enkele interessante namen in terug. Bij de kanshebbers voor de titel “Sound of 2014” wist de electrofunk van Jungle ons meteen te charmeren, hun nummers “Platoon” en “The Heat” brachten het beste samen van Andre 3000, Plantlife en Jamie Lidell. Over de band zelf is weinig geweten, het zou gaan om twee Britten die zich kortweg als ‘J’ en ‘T’ laten aanspreken. Persfoto’s zijn er niet en in de video’s die de band met mondjesmaat op de wereld loslaat, duiken steeds andere gezichten op.
Groot is de verbazing als het gezelschap — dik een kwartier te laat, in het pikkedonker — maar liefst met zijn zevenen op het podium verschijnt. Twee (blanke) heren nemen centraal plaats achter knopjes, gitaren en synths. We nemen aan dat dit ‘J’ en ‘T’ zijn. Het duo laat zich bijstaan door een bassist, twee man op percussie en een achtergrondkoortje. Het komt niet vaak voor dat een nieuwe band, in dit geval zelfs nog voor hij een eerste album uit heeft, al met zijn zevenen op tour trekt. Je voelt dan ook dat dit geen doorsneegroep is, als het ensemble meteen na de korte intro “The Heat” inzet en alles meteen op zijn plaats valt: de loepzuivere falsetto’s van beide frontmannen, de strakke ritmesectie, het koortje, … alle ingrediënten voor een smaakvolle portie smooth & funky soul zijn aanwezig.
Je voelt dat deze band gemaakt is om live te spelen. Hele frisse, spannende funk komt voorbij, geen ellenlange jams waar George Clinton en Bootsy Collins vandaag een patent op hebben. Het geheel wordt strak geregisseerd door ‘J’ en ‘T’, die duidelijk de teugels in handen hebben. Tijdens “Lucky I Got What I Want” kan er bij het achtergrondkoor voorzichtig een ingestudeerd dansje van af, al komt de geoliede funkmachine pas helemaal op gang tijdens een gepassioneerd “Julia”, waarin een hoofdrol weggelegd is voor de percussie. Een zwoel “Son Of A Gun” voert de temperatuur vervolgens op naar tropische hoogtes.
Tijdens “Drops” lijkt de machine heel even te sputteren, maar een flink gepeperde versie van de recente single “Time” zet orde op zaken. Wanneer de intro van “Busy Earnin'” weerklinkt, vergeet een van beide frontmannen zijn gitaar om te gorden. Hij zet het nummer opnieuw in, naar eigen zeggen om de suspense op te drijven, al is het publiek dan al door het dolle heen. Aan het einde van afsluiter “Platoon” mag de achtergrondzangeres nogmaals haar romige soulstem etaleren. Helaas volgt er geen bis, voor een nochtans uitzinnig publiek. “Moesten ze er maar op tijd aan begonnen zijn”, zal de organisatie denken.
Terwijl we helemaal funked up achterblijven, spookt er ons maar één vraag door het hoofd: waar hebben die gasten al die jaren gezeten? De maturiteit, de inleving en de klasse die Jungle hier tentoon spreidt, is hoogst uitzonderlijk voor een beginnende band. Bij het verlaten van de zaal worden we eraan herinnerd dat Prince dinsdag aantreedt voor een uitverkocht Sportpaleis. Wel, de peuterige geilneef uit Minneapolis zal alvast erg hard zijn best moeten doen om dit feest te overtreffen.
.
Wie er vanavond niet bij kon zijn, krijgt een herkansing op Pukkelpop. Jungle treedt er aan op donderdag 14 augustus, de enige dag waarvoor nog tickets verkrijgbaar zijn. Dat treft.
