Olde English Spelling Bee, 2010
Waar synthpop de inspiratie is voor veel elektronische
muzikanten vandaag (al is ook synthpop mijns inziens veel meer dan
een smaak du jour), grijpt Autre Ne Veut graag terug naar
r’n’b, zij het in dit geval geremixt door Balam Acab, die – waarom
ook niet, het kán – versterking krijgt van Prince. Als je dat
resultaat dan zou laten inzingen door D’Angelo en op cassette zou
afspelen, dan heb je een idee hoe Autre Ne Veut klinkt. Het is
krakkemikkige elektronische muziek met een geweldige flow,
die niet zozeer experimenteel klinkt als wel soulvol, warm,
mooi.
How To Dress Well is een logisch vergelijkingspunt, al hebben de
melancholische bubble beats hier ook wel iets van Gold
Panda. De net als Burial in anonimiteit gehulde artiest achter
Autre Ne Veut kreunt zich op zijn debuut een weg doorheen wat
misschien wel de eerste sexy avant-gardeplaat ooit is.
Electro, soul en r’n’b vormen de hoofdingrediënten van wat niet
zozeer een zomerse cocktail is, als wel een liefdevolle,
nostalgische herstcollage. Lo-fi ruis en als uit de mist
opdoemende, haast ontlichaamde vocals (vaak met prachtig effect
door elkaar gesampled, zoals in “Soldier”) maken het plaatje af.
Autre Ne Veut gebruikt elementen die anno 2010 heel hip zijn, maar
het geheel klinkt uniek en de beste nummers (‘Soldier’, ‘Tell Me’,
‘Emotional’) horen ook meteen bij de beste dingen die dit jaar
heeft voortgebracht.
Neem nu “Soldier”, ik heb het nummer al twee keer vermeld: twee
of drie stemmensamples klinken meteen door elkaar, begeleid door
enkele erg summiere eighties-beats en tribale trommels,
wanneer plots weerklinkt: “Maybe when I’m older, yeah.” De lyrics
zijn grotendeels onverstaanbaar, maar worden met stijgende
intensiteit tussen de samples gevlochten. Geweldige seksmuziek,
maar ook melancholisch en misschien zelfs spiritueel. Het is een
prachtnummer.
‘Loveline’ gaat met de typische experimentele (of was het
speelse?) r’n’b op bezoek bij radiopop uit de jaren ’80, in ‘Two
Days of Rain’ hoor je echo’s van Michael Jackson door het
tapegeruis (en de briljant over elkaar geloopte flarden uit de
titel) heen, en ‘New Depth’ lijkt wel Marvin Gaye op golven van
synthpop.
‘Autre Ne Veut’ (het album, maar de groep eigenlijk ook) is
onmisbaar: een stoutmoedige, uitdagende verzameling nummers
(‘Demoneyez’ staat hier nu op: nog zo’n parel!) over en voor de
liefde. Laat Autre Ne Veut aub niet verzinken in de anonimiteit,
maar luister hiernaar, vertel het aan uw vrienden en zet
de plaat op uw nieuwjaarslijstje. Uw liefdesleven zal er wel bij
varen, en zelfs als dat niet zo is, hebt u toch nog altijd die
plaat om uw gebroken hart bij te zalven.
