Bugge Wesseltoft

Net zoals in de genealogie gebruikt men voor jazz graag het
archetype van een boom om haar groei en ontwikkeling als
muziekstroming te illustreren. Verschillende wortels (volksmuziek)
komen samen in een één stevige stam (bop) die door een groeischeut
in allerlei vertakkingen splitst (hard bop, free jazz, …).
Waarschijnlijk bevinden we ons heden ten dage in een brede kruin
want niemand lijkt nog enig idee te hebben in welke richting jazz
zal groeien. Toch zijn er voldoende pogingen geweest om die nieuwe
zijsprongen te definiëren. Bugge Wesseltoft bracht een omwenteling
in de Scandinavische jazz met zijn ‘New Conceptions of Jazz’, een
reeks die de voorbije twintig jaar in meerdere delen verscheen.
Hoewel de inhoud en stijl van de verschillende albums soms sterk
verschillen, zijn de contouren altijd gelijklopend geweest: een
verzameling van jazz, minimal, house en techno onder de noemer
future jazz.

Die periode van uitvoerige conceptualisering (en een veelheid aan
nieuwe termen) is gelukkig wat bekoeld en ook Bugge Wesseltoft is
al enkele jaren bezig met nieuwe projecten. Toch bezit zijn werk
nog steeds een experimenteel kantje: in de BOZAR prijkt niet enkel
een klassieke piano op het podium maar ook allerhande synthesizers
en op de koop toe nog een iPad. Niet onmiddellijk het doorsnee
instrumentarium van een jazzmuzikant, maar met Bugge Wesseltoft
weet je immers nooit wat te verwachten.

De Noorse autodidact was karig met zijn woorden en wist vooraf
enkel te vertellen dat het grootste deel van het optreden
geïmproviseerd zou worden, weliswaar thematisch gelieerd aan de
kerstsfeer. Met de uitzonderlijk barre weersomstandigheden (een
muts en handschoenen zijn onontbeerlijk dezer dagen) kon dat
misschien wel hartverwarmend werken. Het anderhalf uur durende
optreden werd grosso modo in twee delen opgedeeld en
Wesseltoft gaf de aanzet door een jolig muziekstuk op piano te
spelen. Het had iets mee van late romantiek maar bovenal was het
een aaneenschakeling van losse ideeën die in het brein van de
pianist opkwamen.

Eigenlijk was het meer een performance dan een optreden: tijdens de
melodische ontwikkeling leek het alsof Bugge Wesseltoft gewoon in
zijn studio aan het werk was, geconcentreerd op het bedenken van
nieuwe composities. Het zoekende elementen was zichtbaar aanwezig
en stap voor stap ging de muziek nieuwe richtingen uit. Tijdens het
akoestische gedeelte viel dat minder op door het zachte karakter
van de muziek maar wanneer Wesseltoft zijn elektronische speeltjes
inschakelde, kwam een hele andere artiest tevoorschijn.

Hij leek vanaf dan helemaal open te bloeien en glunderde als een
kleine jongen. Hoewel hij daarvoor al het publiek opwarmde met
eclectische mixes van blues, klassiek en jazz – kon hij nu
de (nagenoeg) onbeperkte mogelijkheden van de elektronica benutten.
Toch is het duidelijk dat zo’n breed gamma aan opties een creatief
genie vereist die al die prikkels in goede banen leidt. Bugge
bouwde laagje voor laagje op en vervormde het geheel meermaals
waardoor je steeds geprikkeld bleef en nieuwsgierig naar de
volgende stap. Zijn elektronische muziek klonk bijzonder levendig
zonder te vervallen in kitscherige geluiden of simplistische
structuren. Elementen uit ‘Change’ (op ‘New Conceptions of Jazz:
Moving’) ritselden tussen het overweldigende geheel door maar
Wesseltoft gebruikte die slechts als vage contouren om nieuwe
dingen uit te proberen.

Het concert leek abrupt te eindigen maar twee bisrondes maakten dat
ruimschoots goed. Daarin wist Bugge Wesseltoft zich makkelijk te
kunnen onderscheiden van tijdgenoten door zijn uitmuntende kennis
van jazzklassiekers. Geen saaie en precieze vertolkingen van
grootmeesters maar eigenzinnige bewerkingen met een Scandinavische
toets. Future en past versmelten met elkaar in de
handen van de Noorse pianist.

Release:
41242
Paleis voor Schone Kunsten (BOZAR), Brussel

aanraders

verwant

Rymden

29 juni 2019Gent Jazz

Bugge Wesseltoft :: Everybody Loves Angels

Twintig jaar nadat hij met It’s Snowing On My...

Laurent Garnier, Bugge Wesseltoft, Philippe Nadaud & Benjamin Rippert :: Public Outburst

Sinds het geniale 'Unreasonable Behaviour' is Laurent Garnier niet meer...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in