Normaal zijn de rollen goed verdeeld: wat in Wallonië groot is, speelt de Botanique plat, en wie Vlaanderen onder zijn duim heeft, krijgt de AB. Maar er zijn uitzonderingen: soms zijn er zo veel Walen fan dat je ze alleen maar in de Vlaamse concerttempel geperst krijgt. Het overkwam eerder al Archive, zaterdagavond stelde ook I Am X er voor een uitverkochte zaal het nog te verschijnen derde album voor.
Het is ondertussen alweer drie jaar geleden dat The Alternative, 's mans vorige plaat, verscheen, maar Chris Corner heeft niet stilgezeten. Met zijn I Am X bleef hij toeren en toeren, tot werkelijk elk festival in Wallonië van enige respectabele grootte was plat gespeeld. Geen wonder dus dat hij in de aanloop naar de release van Kingdom Of Welcome Addiction (uit op 19 mei) alle discipelen nog eens wil verzamelen voor een hoogmis van theatrale eighties-electrorock. Dichter bij een heruitgave van de jaren tachtig dan in dit 2009 zullen we waarschijnlijk toch niet komen, dus het is nu of nooit voor zijn band.
Corner kiest echter niet voor het open doekje. Goed, het publiek reageert uitzinnig op de hard stompende albumtrack "Bring Me Back A Dog" waarmee de set opent, maar meteen daarna wordt al een eerste nieuw nummer van stal gehaald. "Nature Of Inviting" toont een I Am X dat een pak meer tanden heeft gekweekt. We horen Nine Inch Nails-achtige ritmes en synths, maar dan met extra glamour. Met een verkleedscherm op het podium kan Corner af en toe zelfs even van outfit gaan wisselen. Of er bevallig in tegenlicht achter gaan poseren voor het trage "This Will Make You Love Again".
"It's like Disney world but with lipstick, cynicism and wit" vat Corner de titel van het komende album samen, maar eigenlijk gaat dat op voor elke I Am X-plaat: feesten gebeurt onder veel neonlicht, de drugs helpen je de nacht door, en seks is liefst van al groezelig en een beetje pervers. "Lay back for me / The three of us in circus and in liberty", dat stijltje. De combinatie van duistere electro met schurende rock past er bij als bloemsuiker bij rijsttaart.
Maar een half concert met hoofdzakelijk nieuwe nummers, dat werkt toch zo goed niet, en dus zakt het optreden na dat krachtige begin in als een flauwe pudding. Het helpt ook niet dat dat nieuwe materiaal bijlange niet de melodieën en de opzwependheid van vroeger werk lijken te hebben. Het duurt tot de militaire beats van "Spit It Out" (geen memorabele versie) vooraleer we uit de lethargie geschud worden. Met knallers "Nightlife" en "Kiss And Swallow" zijn we daarna al meteen aan het eind van de set. Slap concert.
Dat had u gedacht: we verwachten nog een bisnummer of twee, waarvan opener "Think Of England" eindelijk nog eens een puik nieuw nummer blijkt te zijn, we krijgen een half uur durend hitsalvo dat zijn gelijke niet kent. Waren we even vergeten hoeveel geweldige nummers Corner nog was vergeten uit zijn mouw te halen: “Skin Vision", "The Negative Sex", we noemen er maar een paar.
Natuurlijk eindigt het met een heerlijk "After Every Party I Die"; een feestje werd het in extremis dan toch nog. Wat betreft dat nieuwe album houden we nog een behoorlijke slag om de arm tot half mei, maar live willen we u I Am X nog altijd met stip aanraden. Sorry Bart De Wever, de Walen hebben gelijk.
