Sinds zijn debuut Blacksad geldt Juanjo Guarnido als één van de toptekenaars van het Europese stripverhaal. Hij onderbreekt het arbeidsintensieve werk aan die reeks even voor een nieuwe kinderstrip. Voor Tovenarij werkt hij op scenario van debutante Teresa Valero.
Blacksad is één van die zeldzame succesverhalen. Bij het verschijnen van deel één Ergens tussen de Schaduwen in 2000 zat het meteen goed. Zowel critici als lezers tuimelden over elkaar heen om de lof te zingen over deze realistische dierenstrip. Vooral het indrukwekkende tekenwerk van voormalig Disney-tekenaar Juanjo Guarnido sprak meteen tot de verbeelding. Na de volgende delen Arctic Nation (2003) en Rode Ziel (2005) vond hij dat het even tijd was voor iets geheel anders. Samen met Teresa Valero brengt hij de kinderlijke fantasiewereld van Tovenarij tot leven en combineert hij die wereld met een soberdere, meer eenvoudige tekenstijl. Deel één ligt nu in de winkel, met deel 2 voorzien voor eind 2008.
Sortilega, Brygia en Febris zijn drie oude heksen die samenwonen en door hun verschillende karakters voortdurend bekvechten. Hun aartsvijanden zijn sinds mensenheugenis de feeën. Wanneer op een dag een feeënkind aan hun deur verschint, vangt Brygia het met tegenzin van haar huisgenoten op. Ondertussen raakt de elfenkoningin Titania helemaal in paniek door haar verdwenen spruit. Het vorige kind dat door de drie heksen werd opgevoed, is inmiddels volwassen en keert ook al terzelfdertijd terug naar huis, voorzien van enerverende man en kind. Alle elementen voor een komisch spektakel liggen dus mooi voor het oprapen. Scenariste Teresa Valero (de echtgenote van Blacksad-scenarist Juan Diaz Canales) brouwt een heerlijk avontuur dat vooral op kinderen gericht blijkt, maar ook ons zeker wist aan te spreken.
Met een kompaan als Juanjo Guarnido kan het natuurlijk niet mislopen. Hij volgt in dit album een heel ander pad dan bij het donkere, semi-realistische Blacksad. Hij kiest voor een cartooneske aanpak waarbij zijn Disney-achtergrond mooi van pas komt bij de bewegingen van zijn figuren, die zo uit The Lion King of Tarzan weggelopen lijken. De visuele krachtpatserijen uit Blacksad worden vervangen door sobere maar oerdegelijke gecomponeerde pagina’s die de briljante verteller in Guarnido de bovenhand laten halen. Zoals eerder al gezegd, moet het vervolg op Het Ballet van de Oude Wijven al eind 2008 verschijnen. Deel drie zou snel nadien in 2009 volgen. Na deze drie albums zou Guarnido naar verluidt terugkeren naar Blacksad voor het vierde deel van dat succesnummer. Tovenarij heeft echter ook voldoende troeven in handen om ook op de nodige bijval te kunnen rekenen. En laten we daarbij de rol van Teresa Valero vooral niet minimaliseren. Met veel gevoel voor de kinderlijke fantasie heeft zij een sprookjesachtige wereld geschapen die voldoende stof kan bieden voor heel wat albums. Tovenarij kent een sprookjesachtige start.
