Het afgelopen jaar hebben de Nederlandstalige uitgeverijen een inhaalbeweging gemaakt voor het werk van Joann Sfar en Christophe Blain. Hun hoge productieritme zorgt er echter voor dat er steeds onvertaald werk overblijft. Hun samenwerking in Socrate le Demi-Chien is daarvan één voorbeeld.
Sinds begin jaren negentig een golf van nieuwe stripauteurs de Franse markt overspoelden met vernieuwend maar erg leesbaar werk, sprak men in de stripwereld gemeenzaam over de Nouvelle Vague. Auteurs als Lewis Trondheim, Joann Sfar en Christophe Blain koppelden een onstuitbare vernieuwingsdrang aan een groot verteltalent. Na enkele jaren werden de auteurs in kwestie meer en meer aanvaard binnen de commerciële strips en stegen hun oplages naar grote hoogten. Uitgeverij Dargaud creëerde zelfs een speciale collectie onder noemer Poisson Pilote. Die collectie kreeg helaas geen Nederlandstalige evenknie, maar sinds kort putten enkele pientere uitgeverijen toch uit het schitterende fonds. Isaac de Piraat van Blain vond een onderkomen bij Oog & Blik, terwijl Atlas De Kat van de Rabbijn van Sfar publiceert. Samen werken beide heren aan Socrate le Demi-Chien, waarvan zopas het tweede deel verscheen.
Socrate is een halfhond. Zijn meester is immers de Griekse mythische held Heraklès, een beroemde halfgod. Vandaar dat de logica gebiedt dat Socrate een halfhond is. Socrate is eveneens een filosoof, en verblijdt de lezer met tal van vreemde maar rake bespiegelingen. Het gegeven doet inderdaad sterk denken aan De Kat van de Rabbijn, van dezelfde scenarist. Nadat we in het eerste deel kennismaakten met Héraklès en Socrate, gaan ze in deel twee op een queeste. Ze gaan op zoek naar het bestaan van de eeuwige liefde. Koning Ulysse staat bekend om zijn eeuwige liefde voor zijn vrouw Pénélope. Ulysse blijkt echter verdwenen en wanneer Héraklès op zoek gaat, vindt hij veel meer vragen dan antwoorden. Sfar en Blain leiden ons langs homoseksualiteit, passionele moorden en zelfs kannibalisme. Het maakt dit tweede deel tot een uitdagend boek en tilt de reeks naar een hoger niveau.
De tekeningen van Blain vormen een perfecte aanvulling bij het complexe scenario van Sfar. Hij weet de wisselende emoties goed weer te geven in zijn typische, wat krasserige maar enorm expressieve stijl. Ook het verhaal boeit van begin tot einde en zet op verschillende momenten aan tot nadenken. Morele dilemma’s en psychologische vraagstukken worden op een quasi nonchalante manier aan elkaar geregen op een manier die we ook kennen van Sfars andere scenario’s zoals De Kat van de Rabbijn en Zwarte Olijven. Socrate le Demi-Chien is dus één van die reeksen waarbij het resultaat van de samenwerking tussen twee grote namen beter is dan het louter optellen van hun kwaliteiten.
