In Wallonië houdt men er, analoog met de rest van de francofone wereld, een vrij eigenzinnige popcultuur op na. Plasticine lijkt daar erg vast in verankerd te zijn, maar loopt net iets te goed in de pas van zijn grote voorbeelden.
Plasticine profileert zich als een muzikale vallei, die zich uitstrekt van de Telex- en Kraftwerkbergflanken tot de heuvels van Stereo Total, Peaches en Grandaddy. Vooral de vergelijkingen met die zwaargewichten uit de oertijd liggen voor hand, Peaches en Grandaddy lijken ons een paar verre familieleden, die hoogstens een gemeenschappelijke stamvader hebben.
Plasticine biedt, net als bloedverwant Stereo Total uiterst lichte elektropop, aangescherpt met humoristische knipoogjes. Zo is Civilaination een woordspeling en tevens een directe aanklacht tegen de onpopulaire buitenlandse politiek van de USA. Valt je Euro al?
Spijtig genoeg kunnen we onze recensies echter niet louter op die goede bedoelingen funderen. Plasticine heeft weliswaar een mooie waaier aan hitgevoelige popliedjes in huis waarmee ze in beide landsdelen heuse radiohits kunnen scoren, maar toch mist Civilaination nog een eigen gezicht.
De muziek vindt bijval bij een jeugdig publiek, maar voor de liefhebbers van de grote klassiekers als voornoemden blijft Plasticine een afkooksel. Hier en daar wordt er wel eens met invloeden uit de folk geflirt — zoals dat het geval is in "Inter?mède"— maar die koers houden ze spijtig genoeg niet aan.
We blijven Plasticine echter zeker in het oog houden. Deze recensie zou immers net zo goed — met de nodige aanpassingen hier en daar — over het debuutalbum van Zoot Woman kunnen gaan. En die hebben het lauwe onthaal van hun eersteling met een perfect afgewerkte tweede kans rechtgezet.
