Wie kent ‘m niet, “Lunch Atop A Skyscraper”? Of toch in ieder geval het beroemde beeld achter deze ietwat minder bekende naam: de bouwvakkers die, op wat in de volksmond een petrel genoemd wordt, duizelingwekkend hoog boven New York zitten te lunchen. De foto, gemaakt tijdens het optrekken van het Rockefeller Center in 1932, fungeerde als inspiratiebron voor Giant, een klepper van een boek waarmee Mikaël furore maakt.
Mikaël, niet onbekend als tekenaar van Promise en enkele kinderstrips, brengt met Giant een voorlopig hoogtepunt in zijn oeuvre tot stand. En dat is niet alleen een flauwe woordspeling op de kap van de wolkenkrabbers die de hoofdpersonages van dit boek rechttrekken.
Want dat is de fascinerende wereld waarin Giant zich afspeelt. De mannen die de eerste échte skyscrapers bouwen in het New York van de jaren 1930, dat eerder al door Woody Allen in beeld gebracht werd in Radio Days.
Waar die prent zich nog in een min of meer burgerlijke omgeving afspeelde, belanden we hier enkele treden lager op de sociale ladder. Bij de mannen die de gevaarlijke klussen moeten opknappen, en dat zonder sociaal of ander vangnet.
Op de werf waar de stad de hoogte in groeit, maken we kennis met “Giant”. Een eerder zwijgzaam type, een Ierse immigrant tussen lotgenoten die allemaal het beste proberen te maken van dit bestaan. Vanuit hun weinig benijdenswaardige positie proberen velen bovendien nog een gezin, dat zich niet zelden aan de andere kant van de Atlantische Oceaan bevindt, te onderhouden.
Mikaël brengt niet alleen deze onderbelichte wereld op indrukwekkende wijze in beeld, hij heeft ook oog voor het leven in de stad en bij uitbreiding de Verenigde Staten tijdens de Grote Depressie. Daarbij zorgt de opruiende talk show radio host, die zo nu en dan uit een toestel schalt, voor enkele toenmalige populistische noten.
Zodoende wordt tijdens het eerste deel een verhaal opgebouwd waar weinig of niets tegen in te brengen valt. Deel twee van het oorspronkelijk als tweeluik verschenen album begint echter met een kleine inzinking — een amoureuze verhaallijn die te soapachtig aanvoelt. Maar dat is slechts een kortstondige dip: niet veel later werkt Mikaël naar een indrukwekkende finale toe die niet alleen verhaaltechnisch sterk is, maar ook bij de lezer enkele vragen weet op te roepen.
De duizelingwekkende hoogten waarop de wolkenkrabberbouwers aan de slag zijn, mogen dan impressionant zijn, wanneer ze een sterke kapstok vormen om een veel groter verhaal aan op te hangen, zijn ze pas echt indrukwekkend. Dit verhaal had zich gerust ook in een andere stad of land in ontwikkeling kunnen afspelen. De universele kracht van Giant doet het New York immers ontstijgen, maar de in fraaie tinten gedrenkte couleur locale zorgt ervoor dat Mikaël voor een tot de verbeelding sprekende verankering zorgt. Die combinatie maakt van Giant een topper.
