Beatrice Balcou is een vrij onbekende naam in onze streken. Ze is een kunstenares die op een radicale manier de wijze uitdaagt waarop men kunst produceert. Museum M in Leuven gaf haar de mogelijkheid om in een ruimte haar visie te verantwoorden.
Balcou specialiseert zich onder meer in het maken van eigen versies van bestaande kunstwerken. Haar artistieke benadering is wat atypisch te noemen: ze onderzoekt kunstwerken die zeker niet de hare zijn, kopieert ze eerst en neemt dan de rol van een conservator aan. Een kunstwerk wordt dan uiteraard geen vluchtig te consumeren item, maar de fysieke aanwezigheid van het kunstwerk leidt tot het zorg dragen ervoor. Er dient tijd uitgetrokken te worden om samen met het kunstwerk te leren leven. De vraag wordt vervolgens gesteld hoe we naar deze dingen kijken en hoe we de bijgewerkte informatie verwerken.
In de haar toegewezen zaal in Museum M brengt ze bestaande sculpturen samen, vaak bestaande uit gedetailleerd afgewerkte houtpartijen, maar ook film, prints en objecten die tijdens performances geactiveerd kunnen worden.
Speciaal voor de expo maakte ze ook het werk ‘Vier nagels voor René Heyvaert’. De kunstenares heeft ook een obsessie voor Japanse gevechtssporten en maakt de sprong hiernaartoe door enkele van haar werken op te bouwen rond het aspect ‘aanraking’.
Beatrice Balcou geeft ongetwijfeld blijk van een intense voorbereiding en onderzoeksmentaliteit bij het opzetten van een expo. De sprong naar de band die het publiek zou dienen te krijgen met de werken wordt echter veel minder gezet. Het geheel lijkt wel heel op de eigen persoon betrokken.
Beatrice Balcou loopt nog tot 26 januari 2020 in Museum M te Leuven.
