Het moest en zou een bijzondere concertavond worden in Doel, en dat werd het ook. Platenlabel Consouling Sounds programmeerde er Vonnis, Witch Trail, Kuar Nhial en Soul Grip in een oud schooltje, en de muziek van alle vier de bands paste perfect bij het verlaten spookdorp.
Zaterdagavond, omstreeks 20 uur. Na een kilometerslange rit door de haven op Linkeroever richting Doel moet ondergetekende halt houden aan een reusachtige brug aan het immense Deurganckdok, een van de grootste ter wereld. Er hangt een laag mist boven de containerterminals. Hoewel het besef doorsijpelt dat ik misschien wel verkeerd gereden ben — je vertrouwt de gps beter niet 100 procent als je richting Doel moet — doet het uitzicht de mond openvallen. Alleen al de rit naar het polderdorp is dus een speciale ervaring, tenzij de route al jaren neemt als havenwerknemer.
Om Doel binnen te geraken, heb je sinds een paar jaar je identiteitskaart nodig, want het dorp wordt afgeschermd door inzinkbare paaltjes die enkel met ID-kaart naar beneden gaan. Wat dan volgt, is een spooky toegangsweg langs verlaten, dichtgetimmerd villa’s. Het is bijna niet te vatten als je van de bewoonde wereld komt. ‘Hier ergens moet het dus zijn’, denk ik. In het dorpscentrum, treffen op één uitzondering na alleen maar huizen aan met dichtgetimmerde ramen en deuren. Op één huismuur is ook graffiti van ROA te zien is, er zijn geen winkels of ander leven te bespeuren. we. Op het weinige licht en decibels kunnen we afgaan waar de concertavond plaatsvindt.
Plaats van het concertgebeuren is de voormalige dorpsschool die omgetoverd is tot gemeenschapscentrum. Welkomstgeschenk: een zakje jodiumpillen met downloadcodes voor de albums van Witch Trail en Kuar Nhial. Binnenin gloeit een hete houtstoof en sieren oude foto’s, slogans en een stripfragment van Suske en Wiske de muren. De Doolen is al meer dan achttien jaar het kloppend hart van het verzet tegen de verdwijning van het dorp, de duistere metalavond lijkt een soort ode aan al het leven dat uit het dorp verdwenen is, een troost voor al wie overblijft én er weggetrokken is.
Vonnis doet dat op de minst subtiele manier. ‘Alles kapot’ is het credo van deze Gentse band die zijn mix van metal en hardcore het liefst meedogenloos hard serveert. Vonnis laat niets of niemand heel, en zorgt voor een kleine aardbeving. Nog interessanter op muzikaal vlak is het luidruchtige trio Witch Trail, wiens metal zowel smerig, sludgy als spookachtig klinkt. Vooral de nummers van het vorig jaar verschenen, genre overstijgende Thole fascineren. We horen met doom, death en thrash geïnjecteerde black metal. Witch Trail is ongetwijfeld een van de interessantste bands in het Belgische metallandschap.
Na een wandeling op de Scheldedijk, vanwaar je de kerncentrale en een molen bijna broederlijk naast elkaar ziet staan, brengt Kuar Nhial bij momenten atmosferische postmetal. Vooral de meeslepende, tribale ritmes en postrockgitaren springen in het oor. Dat brullen is er wel wat te veel aan. Kuar Nhial zou wel eens de ideale soundtrack voor de ondergang van de wereld kunnen schrijven. Ook onmogelijk om in één hokje te steken is Soul Grip. De jonge Gentse band kan zowel fans van Amenra als Code Orange bekoren. Door het zaaltje raast een geluidsstorm van staalharde hardcore en sfeervolle metal waarin soms plaats is voor een vleugje rust.
Veel duisterder kon een concertavond in een verlaten dorp niet worden, maar toch was er zaterdag veel moois te bespeuren in Doel. Het publiek — niet meer dan 100 man, maar allen devote fans — liet zich gewillig meesleuren door alle vier de bands en socializede na de shows gezellig rond het houtvuur buiten. Doel is al verschillende keren ten grave gedragen en houdt moedig stand, deze bijzondere Consouling-avond was daar een mooi symbool van.
