Een fraaie jongedame die technisch behoorlijk onderlegd is, bijklust in een garage en die niet bang is om, wanneer ze pardoes in het avontuur duikelt, achter slechteriken aan te gaan. Neen, Sam is niet terug, het is Betsy die op de voorgrond treedt.
Betsy komt niet zomaar uit het niets: de heldin van dit verhaal is immers het nichtje van Margot, die eerder zelf de hoofdrol speelde in De autoreportages van Margot, waarvan vier deeltjes verschenen. Margot loopt ook in De vloek van Atalante rond, maar moet de plaats in de schijnwerpers afstaan aan haar nichtje. Is het, tussen haakjes, van belang te weten welke dolle avonturen deze familie eerder overkwam? Neen hoor, je kan gewoon hier inpikken,want dit is zo’n ouderwetse avonturenstrip die geheel ter ontspanning tot stand gekomen is.
Het verhaal begint wanneer Betsy geïntegreerd raakt door een oude Bugatti die in de garage van haar vader staat. De wagen, voor de kenners: een zeldzaam Type 57, versie Atalante, is zowat rijp voor de sloop, maar dat is buiten enkele verzamelaars gerekend. Zij willen koste wat kost de Atalante bemachtigen. Dat is dan weer buiten Betsy gerekend, die besloten heeft de wagen zelf te houden.
De Atalante is immers niet zomaar een wagen. Hij is niet alleen een prachtexemplaar maar ook, hou je vast, vervloekt. Wie hem bezit, kan rekenen op een vroegtijdig overlijden. Een vorige eigenaar, een rijke industrieel, gaf zomaar de pijp aan Maarten terwijl hij achter het stuur zat, nog voor hij zelfs maar de oprit kon afrijden. Vervolgens is het aan de secretaresse van de onfortuinlijke om zich in de wagen te verplaatsen. Het lief kind rijdt zich zomaar pardoes te pletter.
Het werk van een Egyptische farao die, na eeuwen en eeuwen van deze aardbol verdwenen te zijn geweest, vanuit het eeuwige wraak komt nemen in het tijdelijke? De pientere Betsy trekt op onderzoek uit en ontdekt al gauw -spoileralert!- dat er meer aan de hand is. Zo komt onze heldin -nog meer spoilers- in een wespennest van jaloezie, liefde en, toch wel, wraak terecht.
Tekenaar Jérome Phalippou en Olivier Marin, die een zekere reputatie geniet in zowel de strip- als autowereld, slagen er in om met dit eerste Betsy-album een fraaie strip af te leveren die zich recht houdt in het klassieke avonturengenre. Geen sinecure, gezien de hoogdagen daarvan zich enkele decennia geleden afspeelden en de mythische strips uit die dagen voor veel lezers jeugdherinneringen zijn. Dit legt de lat voor hen zodanig hoog dat er moeilijk over te raken valt.
Het lukt het auteursduo echter om van begin tot eind boeiend te blijven. Hun succesrecept? Dit lijkt een klassieke jongensstrip, maar bovenal is het een album dat volwassen lezers die terugverlangen naar de vlot weglezende avonturen uit hun eigen hoogdagen kan bekoren. Het verschil tussen Betsy en de ondertussen in een bestofte zolder verdwenen originele avonturenstrips? Dit exemplaar doet volwassen tenen niet krullen. Aan de andere kant: wie op zoek is naar fijn getekend leesplezier, doet zichzelf waarschijnlijk een groter plezier door de lat voor zichzelf een beetje hoger te leggen.
