Een Mad Max-decor, personages die uit Gladiator lijken te komen en een deel van de plot van the Hunger Games. Ziedaar de inhoud van een grafisch heel straffe Suiciders.
We zitten een dikke veertig jaar in de toekomst en het langverwachte is ook gebeurd. De San Andreasbreuk is overstag gegaan en zorgde voor de moeder aller aardbevingen. De Stad der Engelen, Los Angeles, werd van de kaart geveegd. De VS besliste om de stad af te stoten en vanaf dan gaat het van kwaad naar erger. In de plaats is er nu New Angeles en Lost Angeles. Beide stadsdelen worden bewoond door enerzijds de “haves” en aan de andere kant de “have-nots”. Beide groepen zijn van elkaar gescheiden door een muur. Waar hebben we dat eerder gezien? Zoals dat gaat met een beschaving in verval, wordt het volk gesust met brood en spelen. Overleven wordt entertainment. De Suiciders zijn de nieuwe gladiatoren van deze wereld. Het hoofdpersonage is een van hen: de Saint.
In het begin denk je te maken te hebben met een brute, overbespierde krijger met meer spieren dan hersenen. Maar gaandeweg merk je dat het een intelligent karakter is die door de bevolking op handen gedragen wordt. Maar zowel met de Saint als met de stad is er duidelijk iets niet pluis. Aan de “Lost-zijde” krijgen we als lezer te maken met een personage dat zijn talenten vooral aanwendt om mensen over de muur te krijgen richting New Angeles. Gaandeweg krijgt deze man wel heel wat trekken van de Saint mee, hoewel hij er uiterlijk niet op lijkt.
In dit eerste deel zitten we exact dertig jaar na de grote aardbeving. De bloedige sport “Suiciders” is intussen een succesvol televisieformat. Gladiatoren bekampen elkaar in een combinatie van een blote vuistengevecht en uitgekiende hoogtechnologische protheses die de drang om te overleven in de strijd enkel vergroot. De Suiciders spelen immers tot de dood van de tegenstander.
De Saint blijft wel de te kloppen en schijnbaar onoverwinnelijke volksheld. Naast de ring komt hij op voor de rechten van de have-nots tot een van zijn volgende tegenstanders een illegale vluchteling uit Lost Angeles blijkt te zijn. Wat volgt, zijn zes hoofdstukken waarin we een hele reeks nevenpersonages leren kennen binnen het apocalyptische universum dat Lee Bermejo voor ons geschapen heeft. Uiteindelijk is niets nog wat het lijkt. Iedereen heeft een verborgen agenda en eigen donkere geheimen. We moeten tot de ontknoping wachten om te weten wie er achter het Saint-personage schuilt en of we nu met een flashback te maken kregen of met een nevenverhaal.
Je komt het niet vaak tegen dat de inkleurder mee op de cover mag in even grote letters als de auteur. Maar in dit geval is het absoluut begrijpelijk. Matt Hollingsworth is immers niet de eerste de beste. De man leeft een rustig leven met zijn gezin in Kroatië, waar hij zijn tijd besteed aan zijn thuisbrouwerij, het drinken van zijn huisproduct, wat drummen en wandelen. Maar hij had nog een leven daarvoor in Californië, waar hij aan de kost kwam als groot gerespecteerd inkleurder van comics zoals Catwoman, Hellboy, Iron Fist en Daredevil. Met Suiciders bewijst hij eens te meer welk talent er in de man zit. We zullen waarschijnlijk niet maandelijks op een nieuw deel moeten wachten met dit kleur- en tekenniveau. Want ook Lee Bremejo laat zich hier van zijn beste kant zien. Voor het eerst onttrekt hij zich van zijn vaste scenarist Brian Azzarello om nu zijn eigen verhaal te illustreren. Bij ons is hij vooral bekend omwille van Before Watchmen: Rorschach . Maar hij heeft ook heel wat van de betere Batman-delen mogen tekenen, waarvan “Joker” er misschien het meest uit springt.
Beide heren trekken door hun tekenwerk het geheel serieus naar boven want tekstueel wil het soms wel wat stroef lopen. De verhaallijn heeft zoals gezegd wat veel leentjebuur gespeeld bij Mad Max, The Hunger Games en Gladiator en slaagt er niet echt in om je mee in het verhaal te krijgen.
Maar we zitten nog wel maar aan deel één en dat is meestal het deel dat een aanloop is voor de rest van het verhaal en het einde zorgt wel voor een eyeopener. Maar in deze aanloop mochten er ook wel wat meer verrassingen zitten. Toch leveren ze hier een interessante nieuwkomer af in het comicgenre. Klaar om verfilmd te worden met een bitsige soundtrack.
