Het kan alle kanten uitgaan in de nevenreeks over Robbedoes. Dit keer trekt Benoît Feroumont, animatieman en maker van Ivan Ivanka, aan de teugels. Zijn Kwabbernoot Gaat Trouwen gaat voluit voor een animatiegevoel en benadrukt het koldereske van de hele Robbedoes-wereld.
Nu en dan gaan we op zoek naar wat extra informatie over een auteur wanneer we een recensie voorbereiden. Ook Benoît Feroumont ontsnapte hier niet aan. In het Nederlands is zijn oeuvre redelijk beperkt, met enkel het eerste deel van Wondertown (2005) en Ivan Ivanka, een album uit de collectie Vrije Vlucht. Al snel blijkt de man over een groep lezers te beschikken die in felle bewoordingen alles wat met Feroumonts werk te maken heeft, verafschuwen. Om een vreemde reden kwamen we zelfs reacties tegen van één persoon op verschillende albums. Waarom nog verder albums lezen wanneer je dat eerste zo verschrikkelijk vond, denken we dan. Tegelijk wekt zo’n opgeklopte afkeer van een kleine groep een sympathie op voor de auteur.
Ook Kwabbernoot Gaat Trouwen ontsnapte niet aan zeer uiteenlopende en felle reacties, zowel positief als negatief. Het is het negende deel uit de reeks Robbedoes-albums. Elk deel wordt door andere auteurs gemaakt die geen rekening moeten houden met de huidige continuïteit in de hoofdreeks. Dit leverde al negen zeer uiteenlopende albums op en maakt deze nevenreeks eigenlijk interessanter dan de hoofdreeks, die veel meer gebonden is aan de commerciële logica en de intellectuele belangen van de uitgeverij.
Kwabbernoot heeft het zwaar te pakken en wil trouwen. Hierdoor verlaat hij het huis waar hij zo lang met Robbedoes heeft samengewoond. Robbedoes blijft niet bij de pakken zitten: Ijzerlijm komt Kwabbernoot al snel vervangen. Robbedoes en Ijzerlijm gaan op zoek naar de drie delen van een mysterieus halssnoer, waarvoor mensen moorden willen begaan om het in handen te krijgen. Het halssnoer zou mysterieuze krachten hebben die teruggaan tot in de Tweede Wereldoorlog. Via een voortdenderend verhaal vol slapstick verbindt Benoît Feroumont alle verhaallijnen tot een mooi geheel.
Dat Feroumont gepokt en gemazeld is in de animatiefilm, blijkt ook uit zijn stripwerk. Kwabbernoot Gaat Trouwen leest als een tekenfilm, met een hoog tempo en sterk wisselende scènes. Ook het tekenwerk is sterk beïnvloed door animatie. Gladde figuren die bijna als elastieken bewegen, worden gecombineerd met veel dynamiek en actie. Decors zijn vaak minimaal aanwezig of zelfs helemaal afwezig.
Feroumont zet het koldereske van het Robbedoes-universum in de verf, zoals ook andere delen uit de reeks eerder al deden. Het verwaande van Kwabbernoot mocht bij momenten net iets meer getemperd worden, omdat hij hier en daar te onsympathiek en dom overkomt. Toch toont Feroumont zich een meester in de slapstick van zijn verhaal. Het is verfrissend dat hij de vrouwen in dit album een prominente rol laat vervullen. Vooral Ijzerlijm overstijgt haar babbelzieke en – ja, we bekennen – vaak irritante karakter uit eerdere albums moeiteloos.
Na het opvallende Ivan Ivanka, dat op klein formaat uitgegeven werd in de Vrije Vlucht-collectie, is deze Kwabbernoot Gaat Trouwen opnieuw een eigenzinnig verhaal dat perfect de kwaliteiten van Benoît Feroumont in de verf zet. Wij vinden het weer een verfrissende aanwinst in de reeks Robbedoes-versies door verschillende auteurs. Maar de aandacht zal dit najaar volledig naar het aangekondigde tiende deel gaan. Eindelijk zal dan, na vele jaren wachten, de versie van Frank Pé (op een scenario van Zidrou) verschijnen. Verderop in de toekomst heeft zelfs Hanco Kolk een album in de planning staan. De planning ziet er alleszins meer dan veelbelovend uit.
