Waar 1. Schaduw een eerste kennismaking was met de herboren J.ROM en zijn ontwikkeling naar nieuwe superheld, moet dit tweede deel het verhaal een boost geven. Of dit volstaat om Vlaanderen z’n eerste volwassen superheld te leveren, is echter nog niet helemaal duidelijk.
Toegegeven, naar Amerikaans model heeft Standaard Uitgeverij alle middelen uit de kast gehaald om deze nieuwe reeks de nodige publiciteit te geven. Teasers op het net, een aftelwebsite en een illustere voorganger met Amoras moesten ons warm maken voor deze superheldenreeks in de traditie van de moderne DC- en Marvelhelden. Aan het productieteam zal het niet gelegen hebben. Tekenaar Ronaldo Molenaar was een zeer evidente keuze. Niet enkel nam hij de fakkel over van Don Lawrence voor Storm, maar hij spekte zijn cv intussen ook al superieur aan als tekenaar bij Marvel Comics, waar hij mee onder andere instaat voor de reeksen X-men – Unlimited en Witchblade. De van Montréal afkomstige Joël Séguin heeft op zijn prille leeftijd intussen al dik zijn sporen verdiend als inkleurder van Iron Man, Wolverine en Assassins Creed. Bruno De Roover is een eerder trouwe Vandersteenmedewerker. Hoewel hij zich als tekenaar-scenarist al heeft bewezen met de gagstrip Café Kowala, vond hij bij Vandersteen onderdak als lid van het scenario-team. Hier werkte hij tot nu toe vooral als scenarist van enkele (weliswaar betere) Suske en Wiske-afleveringen, dus misschien was hij de iets minder evidente keuze voor de J.ROM-reeks.
Waar Schaduw niet echt de hoge verwachtingen inloste, krijgt Helder een turbo-injectie. In de eerste plaats levert dat eindelijk een zuiver gevecht op tussen goed en kwaad en komt het verhaal op kruissnelheid. Ei zo na 3/4de van dit deel speelt zich af op het dak van een flatgebouw. Net dat flatgebouw, de City Tower, waar J.ROM vijf jaar geleden een terroristische aanslag niet kon verijdelen. Zijn tegenstander is Abaddon, het alter ego van Dillon Mantis. Mantis was J.ROM ‘s collega bij FORCE maar ook de pleger van de aanslag vijf jaar geleden. Hij heeft het toen net overleefd en werd bionisch opgelapt door dokter Yulls. J.ROM heeft er in elk geval een evenwaardige vijand door gekregen. Yulls heeft trouwens een legertje robotlijfwachten die ingezet worden om het FORCE-hoofdkwartier aan te vallen.
Helder balanceert op het koord van hommage en persiflage. Er zitten een aantal Watchmen-referenties in, zoals de superhelden die ook vol twijfels zitten en nooit zuiver aan de kant van goed of kwaad staan. Maar vooral Batman komt geregeld voorbij zweven. Abaddon is duidelijk gekneed naar Two-Face/Harvey Dent, waar J.ROM, net als de vroegere Gouden Stuntman, de getormenteerde Batman/Bruce Wayne als voorbeeld heeft. Wat knipogen betreft, zit het verhaal trouwens vol. Luc De Vos krijgt een regeltje mee en ook Suares komt als kannibaal even tekstueel piepen. J.ROM heeft zijn taal zonder persoonlijke voornaamwoorden behouden, wat minder catchy conversaties oplevert — hier en daar rammelen die dialogen trouwens wel wat meer.
Het geheel is aantrekkelijk in beeld gebracht en krijgt wat vaart. En dit belooft wel wat voor het derde en laatste deel, Verblind. Waarschijnlijk is de huidige cover zelfs al een verwijzing naar dat deel.
J.ROM verdient het om verder gezet te worden als reeks. De scenario’s mogen gerust wat gedurfder, maar dit drieluik is alvast een goede poging. Na Amoras heeft het Suske en Wiske-universum er een topper bij en waarschijnlijk zal ook in Duitsland een groot publiek hierop ingaan. De oude Jerom was trouwens ook daar een enorm succes, maar deel drie zal moeten uitmaken of J.ROM een plaats krijgt in het grote superheldenuniversum.
