De productie van Eric Stalner blijft draaien. Vito is alweer een nieuwe reeks. Dit keer vermengt Stalner realisme en fantasy op een intrigerende manier.
Eric Stalner is zonder twijfel een van de meest productieve stripauteurs van het moment. Al sinds het einde van de jaren 80, eerst in samenwerking met zijn broer Jean-Marc, tekent en schrijft hij tegelijkertijd verschillende reeksen bij diverse uitgeverijen. Al van bij het begin werd zijn werk ook opgepikt door Nederlandstalige uitgeverijen. Zo verwierf hij doorheen de jaren bekendheid bij een ruim publiek in Vlaanderen en Nederland en worden zijn nieuwe projecten steeds opnieuw vertaald. Vito is een van zijn meest recente creaties. In het Frans verschenen al twee delen, en nu heeft Daedalus de reeks in zijn fonds opgenomen.
Giuseppe reist rond in Italië en vertoont in verschillende dorpjes zijn films. Het verhaal speelt zich af tussen de twee wereldoorlogen, een periode waarin de film nog iets magisch was en een van de meest vernieuwende vormen van ontspanning voor een breed publiek. Op een gegeven moment krijgt Giuseppe een ongemonteerde, ruwe opname in handen waarop een faun en een centaur voorkomen. De figuren lijken levensecht, wat in een periode zonder speciale effecten vreemd lijkt in een film. Giuseppe raakt gefascineerd door de film en toont hem aan zijn publiek. De jongen Vito zoekt ook toenadering en geeft blijk van een enorme interesse in dezelfde film. Stilaan vat Giuseppe een waardering op voor Vito en groeit er een hechte vriendschap. Ook groeien de fantastische elementen in de realistische setting. Op een intrigerende manier zorgt Stalner ervoor dat ook bij de lezer geleidelijk aande verwondering toeneemt. Hij doet dit heel subtiel. Het merendeel van Stalners werk is historisch van inslag. In Vito vertrekt hij vanuit een fascinerend gegeven en plaatst hij zijn verhaal bovendien in een boeiende periode uit de recente geschiedenis.
Ondanks het hoge tempo van zijn productie slaagt Eric Stalner er ook in Vito weer in om gedetailleerd en evenwichtig tekenwerk af te leveren. Zowel in de personages als de decors stopt hij veel energie. Nergens geeft de strip er blijk van dat het om haastwerk zou gaan. Ook het scenario heeft een boeiend vertrekpunt en de uitwerking is sterk. Zo roept het eerste deel heel wat vragen op, maar gaat De Andere Kant verder dan een pure introductie.
Niet alle strips van Eric Stalner zijn even sterk, maar Vito staat toch in de hoogste regionen van zijn oeuvre. Zelf zijn we meer overtuigd van het werk dat hij zelf schrijft. Hij slaagt er daar beter in om fris te blijven en de verhalen gaan verder dan de klassieke historisch geïnspireerde drama’s. In elk geval is Vito voor de liefhebbers van de klassieke Europese strip een aangename kennismaking met een wonderbaarlijke wereld waarin de fantasie beetje bij beetje aan belang lijkt te winnen. Het voordeel is alleszins dat de lezer bij Eric Stalner nooit lang op de ontknoping van het verhaal zal hoeven te wachten. Hij werkt momenteel parallel aan delen drie en vier.
