Sinds kort ligt Cash – I See A Darkness in het Nederlands in de winkel. Hoewel de in 2006 verschenen biografie internationaal heel wat lof mocht ontvangen, haalt deze graphic novel niet het onderste uit de kan.
Nochtans heeft auteur Reinhard Kleist, een Duitser die al tijdens zijn studies debuteerde als striptekenaar, zijn best gedaan om met een onderhoudende biografie op de proppen te komen. Daartoe is zijn onderwerp uiteraard zeer geschikt: meer nog dan andere iconografische artiesten van de voorbije eeuw spreekt het leven van Johnny Cash tot de verbeelding. Zie wat dat betreft ook het succes van de prent Walk The Line. Tegelijk schuilt daar het gevaar: eens het verhaal verteld, blijft voor anderen die zich ook op het onderwerp storten maar weinig speelruimte over om aan de slag te gaan met hetzelfde materiaal.
Kleist onderneemt een handige poging om dat probleem te omzeilen door het verhaal van Johnny Cash, althans in de eerste helft, te laten vertellen door Glen Sherley. Sherley was de auteur van "Greystone Chapel", een nummer dat Cash oppikte tijdens zijn concert in Folsom Prison. Het is zelfs jammer dat dat gegeven niet verder uitgediept werd: het verhaal over de band tussen beide mannen is minder algemeen bekend en zou een interessante nieuwe invalshoek opleveren mocht hij helemaal uitgewerkt worden.
In plaats daarvan krijgen we opnieuw het levensverhaal van Cash: de jeugd in de dust bowl, de drang om erkenning als muzikant in zijn beginjaren, de band met June Carter, de pillenverslaving, tot de American-sessie met Rick Rubin op het einde van zijn leven. Geen nieuwe inzichten in deze strip, maar simpelweg een nieuwe invulling van het bekende verhaal.
Daardoor heeft Kleist weliswaar een verdienstelijke graphic novel afgeleverd, maar geen noodzakelijke. Het album ontleent vooral zijn kracht aan het feit dat je dicht bij het onderwerp staat en Kleist in zijn tekeningen met weinig lijnen een hele wereld tot leven kan roepen. Eveneens lovenswaardig zijn de nummers van Cash die tot strips van enkele pagina’s herleid worden.
Helaas is dat net niet voldoende om van een must have te spreken. Cash – I See A Darkness is onderhoudend en kan bogen op een grote degelijkheid. Maar wie zich, zelfs al was het maar een klein beetje, in Johnny Cash verdiept heeft, zal hier weinig nieuws van opsteken, wat maakt dat Cash – I See A Darkness een beetje een gemiste kans is.
