WERCHTER 2008: The Verve :: vrijdag 27 juni, Main Stage

Richard Ashcroft ziet eruit alsof de drugs wel degelijk werken. Met een bananengeel t-shirt om de magere torso en een enigszins glazige en toch doordringende blik laat Ashcroft zijn ogen over de weide dwalen. Zelden hebben we zoveel verwachting in het publiek gevoeld bij de aanvang van een concert. En zelden werd die zo moeiteloos ingelost.

Bijna tien jaar heeft The Verve onder de zoden gelegen, maar het publiek begroet hen nog steeds alsof de band nooit van het toneel is verdwenen. Het toont aan dat The Verve doorheen de jaren genoeg klassieke songs bijeen heeft geschreven om in het collectieve geheugen van de modale muziekliefhebber te blijven hangen. Al heeft een recente singlescompilatie dat geheugen wellicht wat opgefrist. Ashcroft is hoegenaamd geen domme jongen en zal tijdens zijn set ruimschoots in de zak met hits grabbelen om het publiek toe te gooien wat het wil.

Is "This Is Music" nog niet veel meer dan een leuk instappertje, dan bezorgt de band met "Sonnet" een nauwelijks warmgedraaid publiek meteen een eerste hoogtepunt. Reünies blijken al te vaak gelegenheden waar kalende rockers met bierbuiken als levende curiosa op een podium gaan staan in ruil voor een broodnodig leefloon. In tegenstelling tot de meeste van die bands, geeft The Verve meteen aan nog muzikaal te kunnen scoren. Bovendien zijn de bandleden zo goed op elkaar ingespeeld dat het lijkt alsof ze de voorbije jaren elke dag samen hebben gerepeteerd.

Nick McCabe speelt op zijn geëigende psychedelische manier, alsof hij zijn gitaar elke dag magic mushrooms voedert, en Ashcroft draagt zijn arrogantie als een duur designerpak. We waren bijna vergeten hoe verdomd goed die britpop soms wel was. Wanneer de band "The Drugs Don’t Work" inzet, vloeit het jeugdsentiment uit alle poriën. The Verve zorgt meteen voor het kampvuurmoment van deze Werchtereditie. Met "Lucky Man" zet de band de euforie gewoon verder. En dan moet het beste nog komen. Zodra de eerste noten van de strijkers van "Bittersweet Symphony" weerklinken, gaat een huivering door het hele publiek. Massa-ontroering, Barack Obama mag er dan zijn handelsmerk van gemaakt hebben, voor een stel lads uit Wigan lijkt het onwaarschijnlijk. Zelfs Neil Young zou er niet meer in slagen dit gevoel op te wekken.

The Verve blaast met deze greatest hits-set alle criticasters weg. Negen jaar verdwenen en de band komt terug alsof hij gewoon even een plaspauze heeft genomen, om nu doodgemoedereerd verder te gaan met de verovering van de wereld. En dat ze daar zullen in slagen, daar lijken ze zelf geen moment aan te twijfelen. Met verve geslaagd, heet dat dan.

Virgin

aanraders

verwant

Richard Ashcroft :: Natural Rebel

Zijn sterkste verzameling songs ooit, dat is Natural Rebel....

Richard Ashcroft

14 juli 2018TW Classic

BEST OF: The Verve

Geef toe: meestal zijn ze uw geld niet waard,...

Richard Ashcroft

7 juli 2017Cactusfestival, Brugge

Let The Damage Begin :: The Verve delft zijn eigen graf op ‘A Northern Soul’

"All farewells should be sudden". Zelden is er een...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in