De mythe van Graaf Dracula is het typevoorbeeld van de vermenging van realiteit en fictie. Door de eeuwen heen evolueerde Dracula van een wrede oorlogsheer tot een filmvampier. Yves H. tracht met zijn trilogie Dracula een volledig beeld te schetsen van de figuur en zijn mythe.
Dracula kunnen we met zekerheid het meest ambitieuze werk van Yves H. tot nu toe noemen. Hij vroeg aan drie tekenaars om elk luik van zijn trilogie van een eigen cachet te voorzien. Vader Hermann nam het luik over Vlad de Spietser voor zijn rekening, het historische verhaal dat de voedingsbodem leverde voor de latere fantasiefiguur. Séra zet daarna Bram Stoker om in strakke lijnen vol zwarte vlakken en een passende gothische sfeer. Dany ten slotte doet waarin hij het best is: hij brengt ons in Transsylvanië een licht-erotisch verhaal vol sensuele vrouwtjes en de Dracula-sfeer zoals we die onder meer uit de gothisch geïnspireerde film van Coppola kennen.
Yves H. heeft er zo voor gezorgd dat hij in elk deel een ander aspect van deze complexe mythe belicht. Samen met de drie totaal verschillende tekenaars levert dit drie uiteenlopende boeken op. Vlad de Spietser blijft op scenariogebied jammer genoeg steken in het aframmelen van historische feiten en gebeurtenissen, waardoor het album moeilijk blijft boeien. Hermann voorziet het boek wel van zijn typische prachtige schilderwerk, maar kan toch niet verhinderen dat we bij dit album net iets te vaak gaapten. Anderzijds vormt Vlad net de meest onbekende factor van de mythe rond Dracula, waardoor het een bijzonder leerzaam verhaal is geworden.
De Franse Viëtnamees Séra leerden we enkele jaren geleden al kennen door zijn bij Oog & Blik vertaalde album Rode Khmer. In Bram Stoker verbaast hij ons helemaal met zijn stijlvolle en volgroeide tekeningen. Grote zwarte vlakken en donkere situaties, zelden wordt het echt vrolijk voor Bram. Yves H. combineert op een inventieve manier het levensverhaal van de schrijver van de roman Dracula in 1896 met fragmenten uit diezelfde roman. Zo brengt hij parallellen aan tussen passages en krijgt deze griezelroman een autobiografisch karakter. Ook dit deel blijft een moeilijke brok om te doorworstelen, maar door die meerwaarde is het een taak die de lezer heel wat voldoening brengt.
De trilogie werd zopas afgesloten met Transsylvanië, waarin Dany het relaas doet van ‘zijn’ reis naar Roemenië. Samen met zijn vrouw reist Dan, een tekenaar zonder inspiratie, naar het land als voorbereiding op een boek over vampiers. Als bij toeval krijgt hij een e-mail van iemand die hem gratis verblijf en reistips aanbiedt. Al snel blijkt echter dat die vriendelijke Lucian heel wat te verbergen heeft. Dan verliest zijn greep op de realiteit en waant zich voortdurend in een koortsdroom. Zelfs het einde van het boek biedt geen sluitend antwoord en houdt zo op een mooie manier de geschifte sfeer van het hele album vol. Dany brengt in dit album het beste van zijn tekentalent naar boven. Yves H. lijkt ook in groeiende lijn geschreven te hebben, want in Transsylvanië is hij voldoende inventief om de lezer bij zijn nekvel te grijpen en niet meer los te laten, zelfs na de laatste bladzijde.
Al bij al is de Dracula-trilogie van Yves H. een half geslaagd experiment geworden. De samenwerking met drie verschillende tekenaars was een erg goed idee en laat elk deel voldoende op zichzelf staan. Anderzijds houdt Yves H., zeker in het eerste deel, te sterk vast aan het klassiek chronologische stramien van een levensverhaal. Delen twee en drie overtuigen dan ook meer. Ere wie ere toekomt: het is nog niet vaak voorgekomen dat een auteur de mythe van Graaf Dracula zo compleet heeft weergegeven, en steeds met respect voor de oorsprong en de traditie.
