De heisa — zo noemt hij het zelf — begint angstwekkende proporties aan te nemen. Belachelijke zelfs. Niet dat hij het niet verdient: het is lang geleden dat een Belgische cd nog eens dit niveau haalde, wat Joost Zweegers’ Novastar nu overkomt, neigt echter naar de hysterie. Het wachten op de eerste Panorama-reportage over het Novastar-effect op jonge meisjes kan beginnen.
Joost Zweegers: "Pas op. Gillende meisjes zijn er al hoor, maar vandaag waren ze alleen maar naar het podium aan het staren. Van jaloerse vriendinnen heb ik gelukkig geen last, maar ik lijd wel onder de vele telefoontjes: ik heb al een paar keer mijn telefoonnummer moeten veranderen. Voor de rest valt het allemaal wel mee. De drukte eromheen is leuk, maar er wordt veel verwacht, dat wordt zo opgedrongen. Ik verwacht niet dat iemand iets van mij verwacht en toch gebeurt dat."
enola: Het neemt overdreven proporties aan?
Zweegers: "Ja. Vanavond zit ik zelfs in Ter Zake, kan je nagaan. Het is eigenlijk slightly over the top dat ze ook mijn producer interviewen, maar aan dat soort dingen kan je nu eenmaal niets doen. Ik vind al die aandacht wel tof, maar soms gaat het een beetje ver. Er zijn mensen die mij dat kwalijk nemen: dan krijg je zo’n reactie dat je echt wel te ver gaat. Maar je hebt dat zelf niet in de hand."
"Dat is er het rare aan: er gebeurt vanalles om je heen, maar ik blijf gewoon Joost. Ik doe altijd maar hetzelfde zoals ik het al vijf jaar doe. Je zou er ook op kunnen springen en het uitbuiten, maar dat doen we niet. We doen pakweg tien procent van de aanvragen die we krijgen. Dat gaat van tv tot radio, maar er zijn zelfs aanvragen om op het dak van VTM te gaan spelen. Tien procent van wat gevraagd wordt, doen we. En dan nog zitten we nooit meer thuis."
enola: Volgens je producer John Luongo word je een wereldster.
Zweegers: "Dat zijn zijn woorden, man. Amerikanen. Pas op, hij staat er wel erg achter: hij heeft de remix gedaan, heeft daarna een single-edit en de mastering gedaan op eigen kosten. Hij is vrij ver gegaan voor de job die hij als remixer deed. Al die remixes heeft hij echt uit liefde voor de muziek gemaakt, voor peanuts gewoon. Die mens gelooft dat echt, maar het zijn wel zijn woorden."
enola: Live cover je "God" van John Lennon. Heeft het een speciale betekenis voor jou, dat zinnetje "I just believe in me"?
Zweegers: "Nee, dat is toeval. Ik speel "God " al heel lang thuis en heb het altijd live willen spelen. Het paste echter nooit in het concept van een groep, tot ik er mijn eigen ding mee ging doen. Uiteindelijk wil ik gewoon een nummer spelen. Zelfs al is het eigenlijk een vrij ouderwets nummer, ik wil dat spelen punt uit. Die tekst is eigenlijk niet tekenend voor iets. Bepaalde mensen zien het wel zo. Mensen die mij al lang kennen."
"Vaak gebeuren dingen als je ze niet meer verwacht. En misschien is dat omdat je er dan niet op gefocust bent. Je kan je zo hard op iets fixeren dat het niet meer lukt. De dag dat ik dat niet meer deed, is het gebeurd. Toen ik gewoon mijn eigen ding ben gaan doen, lukte het plots. Ik heb op de rand gestaan dat ik dacht dat het niet meer zou gebeuren zoals ik het altijd heb gewild, maar het is toch nog goed gekomen."
"Ik was altijd heel bang voor het typisch Belgisch scenario: een single, een beetje airplay, wat optredens en dan niets meer. Daarom heb ik nooit getekend bij een Belgische platenfirma maar bij Warner, een Amerikaans label. Ze deden ook voor de eerste keer local signings en dan geen vijfentwintig maar enkel Anneke Pierlé, Zita Swoon, en mij dus."
enola: De Evil Superstars zaten ook bij een buitenlandse firma. Iedereen weet wat er met hen is gebeurd.
Zweegers: "Ik maak gewoon muziek. Je zult mij nooit horen zeggen dat ik het ga maken, integendeel: ik maak gewoon muziek. Dat Europees verhaal is heel tof: die landen brengen dat uit, ik ga daar naar toe, te gek, maar meer verwacht ik daar niet van. Ik mag al meer dan blij zijn om wat ik nu in België heb: zes weken op nummer één, op alle radio’s gedraaid worden, dertigduizend cd’s verkocht op een maand tijd. Met een debuutplaat is dat nog nooit gebeurd."
"Het Europees verhaal is gebaseerd op de heisa in België. En dan bedoel ik niet de mediaheisa maar de effectieve — zo gaat het nu eenmaal — verkoop, en dat is natuurlijk een groot verschil. Dan telt België opeens mee, dan schieten de mensen overal wakker: ze luisteren naar de plaat, vinden die goed, te gek. En dan begint het te lopen."
"Dat is anders dan beginnen roepen dat je het helemaal gaat maken terwijl je eigenlijk geen fundering hebt. Het is wat de pers er van maakt. De Evil Superstars hebben nooit dertigduizend cd’s verkocht op een maand tijd. Bij hen was het zo dat honderdduizend man naar een concert wou komen kijken, die vonden het allemaal fantastisch, maar niemand kocht de plaat. En dat is dan natuurlijk een grote kater. Mijn kater zal ook nog wel komen, hier of daar, maar ik heb niets te verliezen. De cd komt nu overal uit. In mei begint de eerste promotie: dat gaat van Duitsland, Portugal, Spanje, Scandinavië."
enola: Met het succes van je debuut in het achterhoofd wordt het wel moeilijk om die te evenaren. Geen schrik van het moeilijke tweede-plaatssyndroom?
Zweegers: "Daar ben ik nu nog niet mee bezig. Uiteindelijk maak ik die muziek niet om zo’n heisa te creëren. Ik maak die heel naturel voor mijzelf en juist daarom denk ik dat het zo’n succes is. Er is ook geen imago aan verbonden, geen show weet je wel. Het is soms zelfs wat te saai op het podium. Er gebeurt niet genoeg. Als er een imago aan vasthing dan zou ik een hoop grappen maken en op die manier proberen te scoren."
"Je moet het allemaal niet te serieus nemen. Het is gewoon muziek maken en door deze toestanden krijg ik een hoop kansen en dat is fantastisch. Ik heb er altijd van gedroomd, maar het is niet meer en ook niet minder. Elke dag is een nieuwe dag."
"Ik zou niets liever willen dan dat Europa op de knieën gaat, daar ben ik eerlijk in. Soms is die aandacht wel vervelend — ik word al echt aangegaapt — maar als het mij toestaat de muziek te maken die ik wil en waar ik wil, dan is dat wel te verteren. Het betekent ook dat je grote festivals kan doen en in toffe televisieprogramma’s kan komen en dat geeft een enorme kick."
enola: Vreemd genoeg sta je voorlopig nog niet op de affiche van Werchter.
Zweegers: "Ik sta of op Werchter, of op Beach Rock. Eén van de twee. Liefst had ik op vijf, zes mooie festivals gespeeld, maar ze willen er allebei graag mee uitpakken, hetgeen logisch is want de mensen willen dat graag zien. En dan hebben ze natuurlijk allebei hun restricties: als je bij ons speelt, mag je dat of dat niet doen. Dat vind ik heel jammer, maar het is nu eenmaal zo. Ik zou ze graag allebei doen."
"Op Werchter staan een heleboel Belgische groepen, dus dan is het wel moeilijk om er echt uit te springen maar op Beach Rock is het dan vaak weer iets platter. Aan de andere kant kan het mij eigenlijk niet zoveel schelen. Als je speelt, speel je."
