Bozar staat erom bekend geregeld mee aan de wieg te staan van een alternatieve kijk op fenomenen. In een kleine zijtentoonstelling trachten kunstenaars uit vijf wereldsteden door middel van hun werk onze kijk op Brussel te beïnvloeden.
Bijna 55% van de wereldbevolking woont tegenwoordig in een stad en bijna 1,7 miljard woont in een megalopool van meer dan 1 miljoen inwoners. Al deze steden hebben hun eigen lokale uitdagingen. De Europese Unie vroeg aan kunstenaars uit vijf megasteden — Curtiba, Puebla, San Salvador, Medellin en Lima — deze uitdagingen in hun grootstad via hun specifieke media in kaart te brengen. Dit met de bedoeling er lessen uit te kunnen trekken voor Brussel. Het resultaat is een immense cartografie van urbane uitdagingen.
Samenstelster Mercedes Giovinazzo ziet cultuur als een menselijk basisrecht en dus ook als een bindmiddel tussen al deze grootsteden. Ze liet de uitgenodigde kunstenaars daarom elk op hun manier de gemeenschappen in deze grootsteden voorstellen. Elke geselecteerde zorgt hierbij voor eigen accenten, maar het geheel is een mooie mix van media en invalshoeken.
De Mexicaanse grootstad Puebla vond haar vertrekpunt in het concept ‘geheugen’. Zo legde de plaatselijke kunstenaar de link met Brussel door de Belgische architect Augustin Goovaerts en diens werken terug in herinnering te brengen. Goovaerts arriveerde in 1920 in Medellin en veroorzaakte er een kleine architectonische revolutie. In Medellin veroorzaakten de zogenaamde ‘Groene Cirkels’ dan weer een revolutie, circulaire tuinen die het oudste geheugen van de aarde symboliseren. Het toont aan hoe het planten van bomen het oudste oergeheugen van de aarde kan redden. In Medellin werkte men terecht rond duurzaamheid, een concept waar Brussel nog wat van kan opsteken.
Een concept dat ook in Brussel weerklank vindt, is dat van ‘geweld’ zoals het in San Salvador naar voren komt. Kortfilms geven een frappant beeld van de cultuur binnen de marginale gemeenschappen door middel van bijvoorbeeld het voetbalspel. Curtiba in het Braziliaanse oerwoud focust dan weer op het thema ‘mobiliteit’. De foto’s tonen inderdaad een gelijkaardige stedelijke jungle als in Brussel.
De kleine tentoonstelling laat de bezoeker kennismaken met een nieuw soort kunstenaar. In dit geval een kunstenaar die een cartografie van zijn grootstad maakt naar Latijns-Amerikaans model en dit succesvol weet te transponeren naar een westerse grootstad. Een kameleon die zichzelf iedere dag heruitvindt. De grote verdienste van de tentoonstelling ligt in het door elkaar gebruiken van diverse media, zonder dat de rode draad verloren gaat. Een terechte kennismakingsexpo.
Latin American Cartographies. Art, social cohesion and urban landscapes loopt nog tot 6 augustus 2017 in Bozar, Brussel.
