De esthetiek van de koloniale tijd blijft geromantiseerde verhalen inspireren. Little England past ook in die rij. Jean-Claude van Rijckeghem schrijft en Thomas Du Caju laat nog eens zien wat hij in zijn mars heeft naast zijn medewerking aan De Kiekeboes.
Aan het begin van de jaren ’40 van de vorige eeuw loopt de Britse overheersing van Birma op zijn eind. De nieuwe reeks Little England speelt zich af op het kantelpunt wanneer de Japanners in hun opmars naar China Birma aanvallen en de Britse zeggenschap stopzetten. Het zal nadien nog tot 1948 duren vooraleer Birma echt opnieuw een onafhankelijk land wordt. Jonathan is de zoon van een commandant uit het Britse bezettingsleger. Archie, een Amerikaanse piloot, is te gast bij de familie van Jonathan. Archie neemt Jonathan mee naar het echte Birma, het leven achter de bescherming van de Britse families. Zo maakt Jonathan kennis met de nachtclub Blue Moon, gelegen in de wijk Little England van de stad Moulmein. Daar raakt hij helemaal onder de indruk van de zangeres Ruby. Zijn verliefdheid voert hem telkens terug naar de Blue Moon en langs die weg (en langs zijn voortvarende ‘oom’ Archie) komt Jonathan in contact met de rebellenbeweging tegen de Britse overheersing. Tegelijk is er ook een invasie van de Japanners op til, wat de spanning onder de Britten in Birma ook doet stijgen.
Hoewel scenarist Jean-Claude van Rijckeghem de oorlog nergens verbloemt en ook aandacht heeft voor de gruwelen, is Little England toch ook wel een wat glamoureus portret van glorie en rijkdom die maar al te vergankelijk blijkt. De reeks is voor alles een avonturenverhaal voor vele leeftijden en minder een realistisch oorlogsverslag. Van Rijckeghem kent de kneepjes van het vak als (co-)scenarist van talrijke succesvolle Vlaamse films en auteur van enkele romans. Tussen 2008 en 2014 schreef hij samen met Pat van Beirs de acht delen van de strip Betty & Dodge voor tekenaar Thomas Du Caju. Betty & Dodge was van Rijckeghems debuut als stripscenarist en was ook al een avonturenverhaal over de vergane glamourperiodes uit de eerste helft van de twintigste eeuw.
Thomas Du Caju is van vele markten thuis. Hij debuteerde met Sabbatini, een donkere detectivestrip op eigen scenario. Daarnaast werkt Du Caju ook voor Merho mee aan De Kiekeboes. Parallel aan dat studiowerk ontwikkelt Du Caju verder eigen reeksen. Na Betty & Dodge is het nu aan Little England, waarvan het afsluitende deel van de eerste cyclus ook al in de steigers staat. Het is opvallend hoe Du Caju zowel de stijl van Merho perfect kan naleven voor De Kiekeboes/i>, en tegelijk een meer realistische en gedetailleerde stijl ontwikkeld heeft voor zijn persoonlijke werk. Doorheen de jaren is die realistische stijl sterk geëvolueerd, zodat Du Caju zeker tot de beste realistische Vlaamse tekenaars hoort. In Little England zitten heel wat vliegtuigen (de reeks verschijnt in het Frans in de collectie Zéphyr van Dupuis) en Du Caju hoeft daarin niet onder te doen voor de nu erg populaire tekenaar Romain Hugault, gekend van zijn talloze vliegtuigstrips met Yann.
In de Vlaamse strip zijn de albums van Thomas Du Caju altijd een beetje onderbelicht gebleven tussen de meer opvallende graphic novels en de spin-offs van de laatste tijd. Ook deze Little England verscheen nu bijna geruisloos in vertaling. Nochtans is Little England één van de meest toegankelijke nieuwe reeksen en sluit de reeks aan bij de huidige hype van de vliegtuigstrips. De heren willen graag verder gaan na de eerste cyclus van Little England, maar dit zal afhangen van de verkoop van dit eerste en het komende tweede deel. Laat Little England dus niet in de geruisloosheid verdwijnen.
